بررسی بازی Metamorphosis

ساختن نمایشنامه ای بر اساس رمان دگرگونی فرانتس کافکا آنقدر برای طرفداران این نویسنده جذاب است که بدون لحظه ای تردید به سراغ مسخ می روند. اما آیا این بازی ارزش هیجان دارد؟ در بررسی بازی به این سوال پاسخ می دهیم.

اگر اهل کتاب و کتاب خواندن هستید ، طبیعتاً نوشته های فرانتس کافکا را خوانده اید یا حداقل شنیده اید. کافکا در سراسر جهان طرفداران زیادی دارد ، نویسندگی آثاری مانند «تغییر شکل» ، «محاکمه» و «قصر» که البته داستان جالب خود را دارد و نوشته های او که به زبان آلمانی است به زبان های مختلف ترجمه شده است. خبر خوب برای گیمرهای طرفدار کافکا این است که استودیو OvidWorks اخیراً بازی ای با نام Metamorphosis منتشر کرده است. دگردیسی البته تنها مربوط به رمان “مسخ” نیست و با وجود الهام از این اثر ، اشاره ای به رمان دیگری از این نویسنده ، یعنی محاکمه وجود دارد. اما آیا این ترکیب هیجان انگیز بالاخره به یک بازی خوب تبدیل شده است؟ آیا این بازی پازل platformer ویژگیهای مثبت دیگری به جز اشاره به نوشته های کافکا دارد؟ بررسی ویدیویی بازی را در زیر مشاهده کنید تا بعداً به جزئیات بیشتری در مورد این موضوع بپردازیم:

دگرگونی زمانی آغاز می شود که گرگور سامسا ، قهرمان رمان تغییر شکل ، از خواب بیدار می شود و متوجه تغییراتی در ظاهر خود می شود. کم کم اشیاء ساده و معمولی مانند میز ، مداد ، صندلی و … در جلوی چشمان او با ترس بیشتر از حد معمول نقاشی می شوند و سپس متوجه می شود که به جای دست و پای معمولی ، باریک و پر داشته است. پاها! طبیعتاً قرار گرفتن در چنین شرایطی س Samsالات زیادی را در ذهن سامسا ایجاد می کند که در راس آن این دلیل این اتفاق می افتد. پس از مدتی در بازی و کم کم عادت به هدایت سوسک ، شگفتی بعدی Metamorphosis فرا می رسد. به جای اینکه به طور مستقیم وقایع رمان دگردیسی را دنبال کنیم ، به اتاقی می رسیم که مامور بالای سر جوزف کی ایستاده که هنوز در خواب عمیقی به سر می برد و وسایل او را بررسی می کند. اینجاست که در می یابیم که مسخ با وجود استفاده از نام مسخ ، در واقع قصد دارد ترکیبی از مسخ و آزمایش را ارائه دهد و در بسیاری از قسمت های آن ، ما بازی را از چشم گرگور سامسا ، که تبدیل به سوسک شده است ، تجربه می کنیم. و در پس زمینه ما حوادث مربوط به جوزف کی را تماشا می کنیم. از ظاهر ماموران در خانه اش گرفته تا صحبت هایش با وکیل عجیب و حتی حضورش در دادگاه.

مبالغه نیست اگر بگوییم این ایده کلی قصه گویی در مسخ واقعاً جذاب است و انصافاً ترکیب دنیای این دو اثر با هم به یک تجربه سورئال بسیار جالب تبدیل می شود. اما آیا این فقط بدان معناست که ما می توانیم مسخ را اثری با داستان قوی بدانیم؟ راستش را بخواهید ، زیاد هم نیست! دلیل این امر این است که سازندگان بازی نتوانسته اند از پتانسیل رمان های کافکا در داستان بازی استفاده کرده و به آن عمق ببخشند و در نتیجه ، تقریباً همه چیز به مجموعه ای از مراجع کلی ، پیامهای درهم آمیخته از کتاب ها در مورد مسائل گفته شده است. مانند طبیعت زندگی ، فساد سیستم ها و مواردی از این قبیل را می توان خلاصه کرد و حتی از مکانی به مکان دیگر ، کم کم حتی این منابع نیز محو می شوند و کل داستان در بازی فراموش می شود و کل بازی به حل معماها و غلبه بر موانع خلاصه می شود. با وجود این مشکل ، با این حال ، پایان Metamorphosis کیفیت نسبتاً خوبی دارد و ارزش دارد یکبار بازی را امتحان کنید تا به آنجا برسید. اما در کل ، وقتی انتظار دارید اثری مرتبط با نوشته های کافکا و از قضا دو رمان برتر او را اجرا کنید ، ناخودآگاه می خواهید داستانی عمیق تر ، پیچیده تر و تأثیرگذارتر داشته باشید که مسخ هرگز به آن نمی رسد.

چه می‌شد اگر گرگور سامسا، پس از بیدار شدن خودش را در هیبت یک سوسک پیدا می‌کرد و وارد دنیای جوزف کی از رمان محاکمه می‌شد؟ این ایده کلی داستان بازی Metamorphosis است

اما Metamorphosis در اصل یک بازی پازل پلتفرمر است و در آثار این سبک ، اغلب می بینیم که اصلاً داستان خاصی در یک بازی گفته نمی شود و ما هنوز با یک اثر موفق طرف هستیم. خوب ، دگرگونی ، از این نظر ، در شروع بسیار موفق تر از حفظ ریتم است. وقتی برای اولین بار سوسک را هدایت می کنیم ، همه چیز طراوت و جذابیت منحصر به فردی دارد. به عنوان مثال ، چگونه یک مداد می تواند مانع دشواری برای عبور باشد یا اینکه چگونه انسانها تحت هدایت ما دارای قدرتهایی مانند صعود تقریباً عمودی اجسام هستند ، تجربه بازی را لذت بخش می کند. از سوی دیگر ، بازی در قسمت های اولیه ، کار خوبی در معرفی مکانیک های آن انجام می دهد. به عنوان مثال ، سوسک داستان ما می تواند از مایعات زرد و آبی در دنیای بازی استفاده کند و پاهای خود را در آن فرو کند ، مدتی به اجسام چسبیده و پشت خود را به زمین حرکت دهد. یا حتی معماهای بازی در ابتدا ایده های جالبی دارند. به عنوان مثال ، در جایی باید جوزف کی را با فعال کردن ساعت زنگ دار بیدار کنیم ، که ترکیبی از کارهای جالب است. با این حال ، با گذشت زمان ، بازی پازل نیز کاهش می یابد و به دو دلیل.

اولین دلیل ، طاعونی است که اغلب به بازی های پازلی برخورد می کند و متأسفانه لذت اصلی از تجربه این بازی ها ، یعنی حل معما را از کاربر سلب می کند. منظور من از این آفت کمک نامعقول است که بازی به کاربر می دهد تا معماهای خود را حل کند. راستش را بخواهید ، مسخ به هیچ وجه یک معمای پیچیده نیست و حتی سخت ترین معماها را می توان با کمی فکر ، حرکت مناسب در محیط و حداقل مراقبت حل کرد. اما متأسفانه ، حتی در چنین شرایطی ، بازی تلاش عجیبی می کند تا در اولین برخورد با معماها ، راه حل آنها را مستقیماً نشان دهد و به هیچ وجه به بازیکن فرصت تفکر نمی دهد. به عنوان مثال ، در قسمتی از بازی باید نامه ای را مهر کنید و وقتی به حرف رسیدید ، گرگور سامسا اعلام می کند که این نامه مناسب است ، اما برای رسمی شدن آن ، باید آن را مهر بزنیم. تا کنون خیلی خوب؛ اما مشکل دقیقاً با توضیحات بعدی بعدی شروع می شود و جایی که بازی مستقیماً به شما می گوید این کار را انجام دهید ، باید از مهر و موم که در جایی است استفاده کنید و بالا بروید! چنین دستورالعمل های بیهوده ای دائماً در بازی تکرار می شوند و گاهی اوقات واقعا آزاردهنده می شوند.

اما دلیل دوم افت کلی ریتم بازی و معماهای آن پس از مدتی است و باید اشاره کنم که این اتفاق در حالی رخ می دهد که Metamorphosis واقعاً یک بازی کوتاه است ، سرانجام 3 ساعت. منظور من این است که به طور دقیق تر ، اگر در ابتدای بازی ، ما دائما در حال حل معماها ، غلبه بر موانع و گوش دادن به داستان جالب آقای جوزف کی بودیم ، پس از مدتی فقط در محیطی بدون هیچ گونه خاصی حرکت می کردیم. چالش ها و سرانجام صحبت کردن ما با چندین شخصیت متفاوت هستیم ؛ رویدادی که حتی بخشهایی از این تجربه کلی کوتاه را فقط پیاده روی بدون نیاز به انجام کار خاصی می سازد. البته با وجود همه این نکات و در نظر گرفتن آنها ، من معتقدم که مسخ هنوز اثری نیست که اصلا ارزش بازی کردن را نداشته باشد. به خصوص اگر از طرفداران بازی های پازل و پلتفرمر هستید ، باز هم یک سری معماهای جالب در بازی خواهید داشت که با دستورات سازندگان خراب نشده اند و می توانید از حل آنها لذت ببرید ؛ یا حتی حرکت در محیط های عجیب بازی و غلبه بر موانع با استفاده از قدرت سوسک (!) یک تجربه بستری محدود اما قابل قبول را ایجاد کرده است که خالی از لطف نیست. به خصوص اگر بدانید که در اکثر دقایق بازی ، همه این موارد و حتی کارهای خسته کننده بازی در دنیایی اتفاق می افتد که از نظر زیبایی واقعاً کوچک نیست.

کمک بیش از حد در حل پازل‌ها، اصلی‌ترین مشکل بازی Metamorphosis است که لذت حل خیلی از مهما‌هایش را از بین می‌برد

آره؛ درست است که Metamorphosis از نظر فنی اصلا یک بازی درجه یک نیست و در مواردی مانند جزئیات بافت اشیاء و … دارای ضعف های آشکاری است ، اما در عین حال زیبایی هنری بازی غیر قابل انکار است به سازندگان بازی Metamorphosis موفق به ایجاد دنیایی سورئال شده اند که تا حدی وارد میز وکیل می شوند و در حالی که افراد با اندازه بزرگ درباره وحشت شخصیت اصلی بازی صحبت می کنند ، از آنچه داخل یک میز اتفاق می افتد در قسمتی دیگر ، سوار بر قایقی مناسب حشرات غرق در دنیایی از رنگهای منحصر به فرد می شویم که در پس زمینه آن جوزف کی در دادگاه به تصویر کشیده شده است. درست است که بازی دارای بسیاری از اشکالات آشکار و غیرقابل جبران است ، اما در زمینه طراحی هنری و به ویژه ایجاد دنیایی سورئال ، سازندگان آن از آن غافل نشده اند و همه چیز بسیار جذاب و چشم نواز است. حتی موجودات مختلف این جهان که بیشتر حشرات هستند پیچیدگی های خاص خود را دارند و می توانید نکات جالبی را در صحبت با آنها پیدا کنید.

آخرین کلمه درباره Metamorphosis ، که توسط استودیو OvidWorks ساخته شده است ، بسیار دور از تجربه ایده آل از نوشته های کافکا در زمینه بازی های ویدئویی است. بازی با الهام از نوشته های این نویسنده ، به مجموعه ای از مراجع کلی و ترکیبی از وقایع دو رمان اکتفا می کند و ما هرگز پیچیدگی های منحصر به فرد رمان ها را در بازی نمی بینیم. از سوی دیگر ، مسخ نیز با معماهای خود مشکل دارد و در نتیجه ، به ویژه در شرایط کنونی که همه ما وسواس بیشتری نسبت به انتخاب بازی داریم ، نمی توان گفت که قطعاً باید مسخ را تجربه کنیم. با این حال ، اگر از طرفداران کارهای پازل هستید و به ویژه به نوشته های کافکا علاقه دارید ، اگر به دگردیسی دسترسی دارید ، امتحان کردن آن خالی از لطف نخواهد بود.

بررسی بازی Metamorphosis بر اساس نسخه رایانه شخصی است.