lair Witch ، جدیدترین بازی استودیوی luber ، دارای مشکلات زیادی است ، اما برخی از ویژگی های مثبت را نیز ارائه می دهد. با بررسی بازی همراه باشید.
فیلم ترسناک بلر جادوگر ، که در سال 1999 اکران شد ، یکی از تأثیرگذارترین فیلم های ترسناک در ژانر است. این فیلم داستان چندین مستندساز جوان است که برای ساختن مستندی در مورد افسانه ای محلی به نام بلر ویچ وارد جنگل های نزدیک روستای بورکیتسویل می شوند اما از این گروه خبری نیست تا اینکه سرانجام دوربین آنها پیدا شود و فیلم در اصل یک ویدیو باشد . که آنها با دوربین خود ضبط کرده اند.
بلر ویچ در یک زمان با بودجه 60 هزار دلاری ساخته شد و توانست فروش خیره کننده 250 میلیون دلاری را به ثبت برساند. دو دنباله برای این فیلم ساخته شد که به اندازه قسمت اول موفقیت آمیز نبودند اما به هر حال بلر ویچ در دنیای فیلم های ترسناک تأثیر داشت و بسیاری از کارهای دیگر از آن الهام گرفته شده اند که به فیلم های یافت شده معروف هستند یا فیلم پیدا کرد. . اکنون lair Witch ، که قبلاً بر اساس بازی ها ساخته شده بود ،
دوباره به عنوان یک رسانه بازی ویدیویی مطرح شده است و استودیوی luber از lair Witch الهام گرفته است که اکنون برای Xbox One و PC در دسترس است. اما آیا بلر ویچ در جایی از بازی ترسناک موفق خواهد شد؟ آیا بلوبری بعد از Layers of Fear 2 بازی خوبی انجام داد؟ ابتدا ، بررسی فیلم lair Witch را تماشا کنید تا در مورد آن بیشتر صحبت کنید:
الهام از فیلم
با وجود الهام کلی بازی از مجموعه فیلم های lair Wizard ، بلر ویچ داستان اصلی را برای گفتن دارد. این داستان در سال 1996 اتفاق می افتد ، دو سال پس از وقایع اولین فیلم از این مجموعه ، که در آن شخصیت الیس با سگ خود ، بولت ، به جنگل معروف بلر ویچ وارد تیم جستجو می شود که به دنبال پیتر شنون ، اخیراً پسر کوچک گمشده آنها در شرف پیوستن هستند. بلر ویچ شروع بسیار خوبی در داستان دارد.
تماسی که الیس در همان ابتدای بازی با شخصیتی به نام جس دریافت می کند اطلاعات جالب و در عین حال مرموزی درباره الیس فراهم می کند و پس از چند دقیقه مکالمه رد و بدل شده بین الیس و کلانتر ، س moreالات بیشتری از مخاطبان پرسیده می شود ؛ س Quesالاتی مانند این که الیس چه انگیزه ای دارد که شخصیت های دیگر درباره پیروی از پیتر شنون صحبت می کنند؟
چه رابطه ای بین الیس و جس وجود دارد؟ چرا کلانتر علاقه چندانی به حضور الیس در جنگل و تیم جستجو ندارد؟ و بسیاری از س questionsالات دیگر که دست به دست هم می دهند تا بازی دقیقاً همان آغاز را داشته باشد که می تواند برای یک اثر ترسناک مناسب باشد و در عین حال می تواند کنجکاوی بازیکن را تحریک کند تا او را ترغیب به تجربه بازی و به پایان رساندن آن کند. اما با گذشت زمان ، آن شروع طوفانی کم کم جای خود را به روایتی می دهد که دیگر کیفیت بالای دقایق ابتدایی را نشان نمی دهد.
شروع بازی
داستان بازی با وجود شروع خوب و درگیرکننده، در ادامه به مرور از ریتم می‌افتد
البته ، در یک بازی ویدیویی ، عناصر مختلفی در تصمیم نهایی ما در مورد داستان دخیل هستند ، که بلر ویچ در برخی موارد عملکرد خوبی دارد و در موارد دیگر آنقدر موفق نیست ، و بنابراین داستان بازی آنقدر ضعیف نیست که ارزش پیگیری آن را داشته باشد . و نه آنقدر قوی ، عمیق و تأثیرگذار که بتوانیم آن را نمونه خوبی از یک داستان عالی بدانیم. به عنوان مثال ، کل داستان بازی ، با وجود شروع خوب بازی ، حتی 5-6 ساعت تجربه بلر ویچ را ندارد و به همین دلیل ، دقیقه های بازی فقط چیزی به داستان اضافه نمی کند ، و به مواردی مانند پیاده روی بی هدف در جنگل خلاصه می شوند.
شخصیت الیس
کمی صبر کنید. اما همزمان lueberry Studio در چندین زمینه عملکرد بهتری داشته است که یکی از آنها شخصیت پردازی شخصیت الیس است. الیس ممکن است در ابتدای بازی به عنوان یک کلانتر وظیفه شناس ظاهر شود که وارد جنگلی مرموز می شود و به دنبال پسر گمشده می رود ، اما با گذشت زمان سازندگان جنبه های جدیدی از شخصیت او را آشکار می کنند. به عنوان مثال ، در می یابیم که الیس از یک سری اختلالات روانی رنج می برد که تنها ماندن را برای او بسیار دشوار می کند ، یا از طرف دیگر ، اطلاعات مربوط به گذشته و آنچه آلیس قبلاً انجام داده به خوبی ارائه می شود و حتی این موارد ، با گذشت زمان در ذهن ما پرونده این شخصیت نیز تغییر کرده است.
به همین ترتیب ، رابطه الیس با بولت ، سگ او ، مورد دیگری است که بازی در آن زمان به خوبی برقرار کرد و توانست شیمی خوبی بین این دو برقرار کند ، که منجر به ایجاد دقیقه های پرتنش در بازی می شود که در آن به هر طریقی خطر بولت را تهدید می کند و بازیکن بیهوش سعی خواهد کرد تا آنجا که ممکن است سگ را نجات دهد.
تناقض در روایت بازی
به دنبال پارادوکس های بازی در بخش روایت ، و همچنین شخصیت پردازی الیس یا رابطه او با سگ خود به خوبی به تصویر کشیده شده است ، این بازی نتوانسته آنتاگونیست (های) خوبی ایجاد کند. شاید بهتر بود که بلر ویچ بیشتر شبیه یک فیلم در این مجموعه بازی می کرد ، اما استودیوی lueberry ترجیح داد بر خلاف خلق و خوی خصمانه ای که بارها و بارها در سایر بازی های ترسناک دیده ایم ، برود و فقط یک تهدید فیزیکی در بازی باشد.
. این می آید و هرگز ترس از موجودی ناشناخته را که باید تهدید اصلی در دنیای بلر ویچ باشد ، به بازیکن منتقل نمی کند. البته ، برای اینکه داستان بازی و تصمیمات آن در مورد بحث آنتاگونیست خراب نشود ، نمی توانم توضیحات دقیق تری در این باره بدهم ، اما خوب ، این مشکلات حتی در پایان بازی نیز تأثیر دارند. بسته به تصمیمی که در طول بازی می گیرید ، ممکن است چهار پایان متفاوت را تجربه کنید ، بعضی از آنها پیچ و خم در انتظار شما هستند ، اما مشکلات روایی بازی و به نوعی عملکرد عجیب آن در نشان دادن پایان قبل از پایان بازی می تواند باعث شود این. می توانید پیچ و تاب ها را زودتر حدس بزنید و در نتیجه تاثیری که باید داشته باشند را ندارند.
بازی ترسناک
اما یک بازی ترسناک همانطور که از نامش پیداست باید در ترساندن بازیکن خود بیش از هر ویژگی دیگری موفق باشد. برای قضاوت در مورد بلر ویچ در این زمینه ، ابتدا باید نوع ترس در آن را تشخیص دهیم. اگر به دنبال پرش های مختلف در lairwatch هستید ، یا انتظار دارید بازی ای مانند Outlast 2 ترس شما را با چیزهایی مانند خونریزی و خونریزی شدید یا چند نفره ترکیب کند ، ممکن است lueberry همان چیزی نباشد که دنبال آن هستید.
زیرا بلر ویچ با وجود داشتن یک سری پرش های نه چندان قوی و به تصویر کشیدن خشونت و خونریزی در چندین صحنه ، سعی کرده بیشتر روی ترس روانی تمرکز کند. قدم زدن در جنگل مرموز و معمولاً تاریک به خودی خود ترسناک است و به لطف جو خوب سازندگان ، از طریق ترکیب صحیح جلوه های تصویری و به ویژه استفاده از صدای عالی ، استرس بودن در چنین محیطی به بازیکن. اما اگر این برای شما کافی نیست ، باید بدانید که تهدیدهای مختلفی در جنگل اسرارآمیز بازی وجود دارد.
تهدیدهایی که ممکن است نتوانند صحنه های اکشن خوبی را رقم بزنند و ما در زیر با جزئیات بیشتری در مورد آنها صحبت خواهیم کرد ، اما در اطراف آنها سرگردان شوید و صدای قدم های آنها را بشنوید جایی که به سختی می توانید چند متر جلوتر از آن را ببینید و تنها امید شما دید در شب یا دوربین چراغهای شما کمرنگ است ، قطعاً خواب ناآرامی به شما می بخشد!
ترساندن بازیکن
اما حتی اگر این برای ترساندن شما کافی نباشد ، باید به لحظات پرتنش و استرس زا اشاره کنیم که بازی بر اساس مشکلات روحی شخصیت اصلی یا فلاش بک به گذشته او نشان می دهد و آن لحظات در واقع ترسناک ترین قسمت های بلر جادوگر هستند و گاهی اوقات بنابراین میزان تنش در آنها و فشار روانی که آنها به بازیکن منتقل می کنند افزایش می یابد ، که من شخصاً در بعضی قسمتهای بازی فقط می خواستم از محیطی که در آن گیر کرده بودم سریعتر خلاص شوم تا شاید برای چند دقیقه می توانم در بازی آرامش نسبی داشته باشم. تجربه کردن.
این جنبه از ترس بلر ویچ چیزی است که قبلاً در بازی دیگر استودیوی lueerry ، Observer دیده بودیم. خوب ، این تصمیم درستی بود که سازندگان سعی کنند چنین ترس روانی را در بازی جدید خود جلب کنند و به راحتی می توانیم بگوییم تا زمانی که آنها در این امر بسیار موفق نبوده اند.
بازی بلر ویچ
البته علیرغم تمجید از بازی ، بلر ویچ از این نظر همیشه در اوج نیست و گاهی اوقات تجربه بازی فقط به یک پیاده روی ساده در جنگل تبدیل می شود ، که نه لحظات ترسناکی دارد و نه حتی از نظر داستان سرایی و گیم پلی بازی. برای سرگرمی مخاطب. به عبارت دقیق تر ، اگرچه بلر ویچ به اندازه لایه های ترس 2 گیم پلی افتضاحی ندارد ، اما این قسمت هنوز دقیقاً مانند داستان ترکیبی از تناقضات است. به عنوان مثال ، برخی از مکانیسم های بازی مبتنی بر استفاده از پیچ و مهره است ،
که از کیفیت قابل قبولی برخوردار است ، اگرچه گاهی اوقات حرکات پیچ و مهره حشره دار است ، به عنوان مثال ، او برای چند دقیقه بین زمین و آسمان معلق است ، یا علی رغم درخواست شما ، کارهای بی ربط. او این کار را می کند اما در کل هم در چرخه گیم پلی و هم در چرخه داستان پردازی و شخصیت پردازی بلر جادوگر جایگاه خوبی دارد.
گیم پلی
یا فرض کنید مکانیسم خوب دیگری که در گیم پلی به کار رفته امکان تغییر در دنیای بازی با تماشای فیلم هایی است که در جنگل پیدا می کند و اگر در لحظات خاصی جلوی آنها را بگیرید ، تغییراتی در دنیای بازی ایجاد می شود. به عنوان مثال ، ممکن است با در بسته ای روبرو شوید و همزمان ویدیویی داشته باشید که بخشی از درب آن باز باشد. اکنون اگر در این لحظه ویدیو را متوقف کنید ، در دنیای واقعی آن در را باز خواهید دید. بیشتر پازل های بازی از این طریق حل می شوند که ایده جالبی است و تا پایان بازی تکرار نخواهد شد ، اما با وجود ایده جالب ، همه پازل های بازی چیز زیادی برای به چالش کشیدن مخاطب ندارند و ما برای حل آنها سخت تلاش نخواهیم کرد.
بخش های اجتماعی
بلیر ویچ در اکثر بخش‌ها اجتماعی از تناقضات است و به همان اندازه که مشکلات مختلفی دارد، ویژگی‌های مثبتی هم ارائه می‌کند
قسمت دیگر گیم پلی بازی مربوط به مبارزه با دشمنان ماورایی است که در دنیای بازی پرسه می زنند. اگرچه در lair Witch سلاحی وجود ندارد و شخصیت بازی همیشه بی دفاع است ، اما موجودات ترسناک بازی به نور حساس هستند ، به همین دلیل بازی شما را در موقعیتی قرار می دهد که به دلیل حرکات شما باید متوجه حضور دشمنان شوید. پیچ و مهره و با چراغ قوه از آنها فرار کنید. صادقانه بگویم ، دقایقی که منجر به آغاز چنین نبردی می شود ، به خودی خود ترسناک است ، اما این نبردها خود کمکی به ترسناک تر شدن بازی نمی کنند و مکانیک های گیم پلی آنها چیزی نیست که باعث می شود بلیرویچ مخاطبانش را بیش از پیش سرگرم کند.
بازی های ویدویی
به طور کلی ، lair Witch قطعاً جزو بهترین بازی های ترسناک در دنیای بازی های ویدیویی نخواهد بود. اما با وجود تمام مشکلات او ، شما هنوز هم می توانید به مواردی مانند شخصیت پردازی خوب شخصیت اصلی و به تصویر کشیدن رابطه عاطفی او با سگ خود یا برخی از جنبه های گیم پلی بازی تا پایان بازی راضی باشید. در وسط چیزی که باعث می شود من تجربه lair Witch را به خصوص به علاقه مندان به بازی های ترسناک ارائه دهم ، ترس روانی خوبی است که استودیوی lueberry قبلاً با موفقیت در Observer منتقل کرده بود و این بار نیز دوباره این کار را انجام داده است.
بلر ویچ نیز در ایجاد یک فضای موثر بسیار موفق است و جلوه های گرافیکی بازی برای ایجاد چنین فضایی مناسب است و صدا و موسیقی آن به بهبود بیشتر فضای بازی کمک می کند. بنابراین در حالی که lair Witch تجربه چندان خوبی نیست و پیشنهاد نمی شود آن را به صورت جداگانه خریداری کنید ، اما اگر عضو سرویس Gimps هستید و می توانید بدون پرداخت هزینه اضافی این بازی را تجربه کنید ، توصیه می کنم آن را بازی کنید.
بررسی بازی lair Witch بر اساس نسخه PC است
نظرات کاربران
دیدگاه ها پس از بررسی منتشر خواهند شد.