توماس وینتربرگ ، در آخرین فیلم خود با عنوان “دور دیگری” ، برای همه ما که در زندگی روزمره خود نامرئی شده ایم ، پیشنهادی دارد: رویای جوانی را زندگی کنید. این فیلم در مورد سر زندگی است.
من اغلب فیلم های وینتربرگ را با شخصیت هایی از کریست وارش به یاد می آورم. شخصیت هایی که بدون اینکه زیاد دیده شوند ، زندگی خود را وقف کمک به دیگران می کنند. با این حال ، برخی از آنها چیزی جز این فداکاری متحمل نشده اند. شخصیت هایی مانند کریستین در جشن ، که هر بار در روز تولد پدرش بلند می شود ، در حمایت از خواهر قربانی خود خطبه ای می خواند و همه او را رد می کنند. یا شخصیت نیک در Submarino که به نظر می رسد هدفی جز تسکین درد و رنج دیگران ندارد و از این طریق سعی می کند خوشبختی را برای همه همسایگان ، برادر و حتی همسر سابقش به ارمغان بیاورد. دور دیگری برنده بهترین فیلم بین المللی اسکار 2021 شد.
بهترین فیلم وینتربرگ
در این بین شاید بهترین شخصیت در بهترین فیلم وینتربرگ لوکاس در شکار باشد. لوکاس که به عنوان مربی مهد کودک با بچه های آنجا رابطه بسیار خوبی دارد ، ناگهان توسط یکی از دختران مهد کودک به کودک آزاری متهم می شود. سپس می مانیم و نگاه متهم کننده دیگران را مانند اینکه آنها لوکاس را به صلیب می کشیدند و یک بازدید مداوم از کلیسا (به رسم همه فیلم های وینتربرگ) انجام می دهند ، نگاه می کنیم. جایی که می توان همه مردم شهر را علیه لوکاس آورد. یک سکانس به یاد ماندنی توسط Mads Mickelson در کلیسا بازی می شود. به نورپردازی در صحنه ، به ویژه در صورت لوکاس ، خوب نگاه کنید. گویی مسیح وارد کلیسا می شود.
غیر معمول نیست که شخصیت های او بیشتر نقش معلمی را بر عهده می گیرند. چه جایی بهتر از یک معلم برای دستیابی به آن چهره مسیحی مانند. مکانی که همیشه در حال آموزش و تربیت یک نسل است. معلم همچنین می تواند نماینده خوبی برای یک کلاس یا جریان فکری باشد که تأثیر بسزایی در نسل بعدی دارد. از طرف دیگر ، نقش دانشجویان دانشجویان در فیلم های وینتربرگ نیز ویژه است. در گروه های سنی مختلف ، یعنی کودکان ، نوجوانان و بزرگسالان ، همه آنها رفتار این معلمان را با چشمان کنجکاو مشاهده می کنند و به شدت تحت تأثیر آنها قرار می گیرند. بچه ها در فیلم های وینتربرگ بسیار بالغ هستند. آنها فراتر از سن خود می فهمند و این درک بالا باعث تعجب اطرافیان می شود.
داستان ترسناک
به عنوان مثال ، در سمت ترسناک داستان ، کلارا ، دختر اهل شکار ، جزئیات رفتار لوکاس را مشاهده می کند و همراه با تخیل بزرگسالان ، فاجعه ای برای معلم خود ایجاد می کند. اما از طرف دیگر ، دختر نوجوان کمون می فهمد که برای حل بحران روابط والدینش راه حلی پیدا می کند. تقابل دانش آموزان بزرگسال دور دیگری با معلمان آنها نیز نیاز به گفتگوی مناسب بین دو نسل را ایجاد می کند.
در نگاه اول ، ممکن است به نظر برسد که وینتربرگ سرنوشت بدبختی مانند سرنوشت مسیح را برای شخصیتهای زمینی خود متصور است ، اما فکر می کنم او در فیلم جدید خود ، یک دور دیگر ، رویکرد جدیدی را در پیش گرفته است. نوعی سازش با زندگی و پیشنهادی برای کنار آمدن با آن. نگرانی در مورد روال و یکنواختی روابط یک زن و شوهر ، به ویژه یک زن و شوهر از طبقه متوسط ، موضوعاتی است که در کمون نیز مطرح شد. زوجی که در خانه ای بزرگ خود را درمانده می بینند.
زن به شوهرش می گوید که نیاز به تغییر دارد. این مرد به عنوان یک معلم در زندگی روزمره گرفتار شده و فاصله ای بین خود و دانش آموزان خود احساس می کند. به همین دلیل است که من کمون را بیشتر شبیه انتقال وینتربرگ به دور دیگری می دانم. وینتربرگ سرانجام در فرار از زندگی روزمره به نتیجه دلخراشی دست یافت.
زندگی 4 معلم
با بررسی زندگی 4 معلم از زمینه های مختلف با شرایط زندگی متفاوت. یکی همسرش را طلاق داد. دیگری در تلاش است تا رابطه جدیدی را آغاز کند. یکی دو پسر بزرگسال دارد و نفر چهارم با سه فرزند و همسرش زندگی می کند. در اینجا ، به جای یک معلم ، چهار معلم در قلب داستان وجود دارد و البته ، درک جدیدی از زندگی و یافتن امید می تواند بر نسل بعدی دانمارکی ها در دانمارک تأثیر بگذارد. با وجود شرایط زندگی متفاوت آنها ، یک چیز مشترک دارند. احساس ناامیدی در زندگی.
هم به دلیل میانسالی و هم به دلیل یکنواختی زندگیشان. این ناامیدی در قسمتهایی کوتاه از روشهای تدریسشان در فیلم برای هر یک به زیبایی نمایش داده شده است. مارتین (با بازی ماد میکلسون) از روی صندلی خود تکان نمی خورد و داستان را به طرز کسل کننده ای برای شاگردانش تعریف می کند. تامی ، مربی ورزشی ، محل سکونت خود را با توانایی تحرک شاگردانش مقایسه می کند و عمق کم زمین او را کاملاً از شاگردانش جدا می کند.
فاصله بین شاگردان
پیتر فاصله ای بین خود و شاگردانش احساس می کند. فاصله ای که آنها را آنطور که باید آواز بخوانند ترک نمی کند. نیکولای همچنین در فضای آشفته خانه اش با کودکانی دیده می شود که نمی توانند ادرار خود را متوقف کنند. اندازه هر 4 معلم به ما نشان داده شده است. طبیعتاً سه نفر از آنها یعنی تامی ، پیتر و نیکولای به تیپ نزدیکترند و ما آنها را به همان اندازه که فیلم لازم دارد می شناسیم. اما مارتین برای ما خاصتر می شود و بیشتر شاهد خلوت او هستیم.
زیرا ما با تحول اساسی او روبرو هستیم. این اوست که در آن شب اسرارآمیز ، در یک گروه چهار نفره گریه می کند و زمینه را برای تحول همه آنها فراهم می کند. گریه های مارتین فریاد همه ماست که در این زندگی روزمره درمانده ایم. فریادی بی نظیر از مادی میکلسون. از همان نوع گریه ها در شکار.
نگاهی به صحنه سازی این دوره مردان. نور کم نور که مردان را در تاریکی قرار می دهد ، اما از طرف دیگر ، لباس های روی میز به عنوان عناصر مرموز و محرک این شخصیت ها می درخشند. خلوتی صادقانه که قرار است به لحظه بازیابی جوانی تبدیل شود. الکل بهانه است. این جرقه ای است تا این افراد از ناامیدی خود آگاه شوند. جرقه ای برای تولد دوباره است.
الکل در دانمارک
اینجا باید پرانتز باز کنم. یعنی الکل در دانمارک نقش مهمی دارد. دانمارکی ها بسیار به الکل اعتیاد دارند. به نوعی ، وینتربرگ از این تمایل برای انجام یک فرایند تحقیقاتی در لایه ای از فیلم خود متعجب شد. معلمان با نظریه اسکار درود به روشی تحقیقاتی برخورد می کنند و دائماً تحولات خود را ثبت می کنند. این رویکرد باعث شده فیلمساز بدون هیچ قضاوتی در سطح وسیعی به این مایع مرموز نگاه کند. عبور از هر مبلغی در روابط اجتماعی آنها مشهود است. به طوری که از تأثیر دو طرفه این موضوع کاملاً آگاه هستیم. برای یکی مرگ و می آورد و برای دیگری فقط بهانه ای برای نشاط.
اما یک دور دیگر فقط در مورد الکل نیست. همانطور که گفتم ، الکل فقط بهانه ای است برای این افراد تا دوباره خود را کشف کنند. مدتی زندگی روتین و برنامه ریزی شده خود را رها کنید. تصمیم آنها در مورد اجرای نظریه اسکار درود ، حتی در ساعات کاری ، استعاره ای برای اقدام خلاف قوانین از پیش تعیین شده است. اما لذت عمیق فیلم جای دیگری است. بیایید نگاهی به لحظه های فیلم دیوانه وار بیندازیم. لحظاتی که پیرامون تحولات مارتین و همسرش آنیکا می چرخد.
قایق سواری
با معرفی اولین لحظه ، ما با مارتین و خانواده اش برای قایق سواری می رویم. در آن شب ، مارتین دوباره تصویر هشت سال گذشته را برای همسرش کشف کرد. او دیگر نامرئی نیست. او همسرش را مجبور می کند این موتیف و گفتگوی صمیمانه فیلم را بیان کند: “دلم برایت تنگ شده”. آنیکا در حالی که اشک می ریزد این را می گوید. اشکی که هم برای دلتنگی و هم خیانت او به همسرش است. اشک برای فرصت های از دست رفته. هرچه کمتر از این سکانس بگوییم ، کمتر می گوییم.
این مطلب ادامه دارد … .
نظرات کاربران
دیدگاه ها پس از بررسی منتشر خواهند شد.