Life Is eautiful ، با نام اصلی La vita e bella ، یک فیلم ایتالیایی در سال 1997 است. کارگردان این فیلم روبرتو بنینی است که بهترین بازیگر فیلم نیز هست. این فیلم موفقیت ها و جوایز زیادی کسب کرد.
روبرتو بنینی یکی از برجسته ترین هنرمندان ایتالیایی است. بنینی در زمینه های مختلفی از جمله کارگردانی ، بازیگری و فیلمنامه نویسی فعالیت می کند. محبوب ترین فیلم او زندگی زیبا است که برای آن نامزد سه جایزه اسکار (بهترین کارگردانی ، بهترین بازیگر مرد و بهترین فیلمنامه) شد و سرانجام برنده اسکار بهترین بازیگر مرد شد. لازم به ذکر است که تا کنون دو بازیگر بوده اند که برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد در فیلمی به کارگردانی آنها شده اند؛ یکی بنینی و دیگری لارنس اولیویه برای بازی در فیلم هملت در سال 1948.
برگردیم به فیلم زندگی زیبا. این فیلم در مجموع نامزد هفت جایزه اسکار شد که در نهایت به سه جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی زبان ، بهترین موسیقی متن و بهترین بازیگر نقش اول مرد رسید. Life is eautiful نیز یکی از بهترین فیلم های کمدی تاریخ سینما محسوب می شود. همچنین امتیاز متوسط 6.8 از 637.000 رای در سایت IMD را کسب کرده و در لیست 250 فیلم برتر این سایت در رتبه 24 قرار دارد. یکی از موفقیت های فیلم زندگی زیبا این است که به روبرتو بنینی باز می گردیم.
بنینی هشت فیلم بلند و یک فیلم مستند کارگردانی کرده است که همه آنها را نویسندگی مشترک کرده است. بنینی همچنین فعالیت های چشمگیری در زمینه بازیگری داشته و در 34 فیلم و سریال بازی کرده است. معروف ترین نقش های او در سه فیلم جیم جارموش بوده است ، به جز فیلم زندگی زیبا. فیلم کوتاه قهوه و سیگار در سال 1986 ، فیلم بلند قهوه و سیگار در سال 2003 و فیلم بلند شب روی زمین در سال 1991.
در نهایت لازم به ذکر است که سینمای ایتالیا 14 بار برنده اسکار بهترین فیلم خارجی زبان شده است و از این نظر در بین کشورها پیشرو است. اما داستان فیلم زندگی زیبایی است: داستان این فیلم همزمان با هولوکاست و کشتار یهودیان است. یک پدر ایتالیایی (روبرتو بنینی) تمام تلاش خود را می کند تا از پسر کوچکش در برابر خطر محافظت کند و به او اجازه ندهد واقعیت تلخی را که در حال رخ دادن است بفهمد.
در ادامه به بررسی فیلم می‌پردازیم که داستان آن را لو می‌دهد.
زندگی زیباست با یک نریشن آغاز می‌شود و معنای زندگی را بیان می‌کند؛ داستانی که هم تلخی و گریه دارد و هم خوشحالی و شادی
روبرتو بنینی علاوه بر هنرمند بودن ، یک فعال سیاسی نیز هست و به همه رویدادهای مهم سیاسی در ایتالیا واکنش نشان می دهد. حساسیت او نسبت به وقایع سیاسی باعث شد زمان داستان فیلمش را با یکی از فجیع ترین جنایات تاریخ ، که سیاست در آن دخیل بود ، یکی بداند. اگرچه فیلم زندگی زیبایی است ، اما قصد دارد بیشتر مخاطبان را بخنداند ، اما با این وجود بنینی شرایط بد آن زمان را در فیلمنامه و کارگردانی به وضوح شرح داده است.
در ادامه قسمتی از این صحنه را توضیح خواهم داد. اما آنچه در ابتدای بحث باید به آن اشاره کرد این است که بنینی فیلمی درباره زندگی ساخته است. به همین دلیل ، فیلم با روایتی از زبان راوی (جاشوا که بزرگ شد) آغاز می شود و معنای واقعی زندگی را می توان در این روایت یافت ؛ داستانی که هم تلخی دارد و هم اشک و شادی و شادی. به عبارت دیگر ، داستانی پر از اشک و لبخند.
همانطور که گفته شد ، فیلم اشاره های زیادی به فضای اسفناک آلمان نازی دارد. در ابتدای فیلم ، ماشین گیدو و دوستش از جاده خارج می شوند و آنها ناخواسته راهی را پیدا می کنند که با اتومبیل یک رهبر نازی اشتباه گرفته می شود و در برخی از مناطق ایتالیا از همه با شور و شوق استقبال می شود.
این صحنه نشان می دهد که این خود مردم بودند که تفکر نازی را به وجود آوردند و آنها را قدرتمند ساختند. صحنه دیگری از فیلم نشان می دهد که چگونه نازی ها کودکان را از سنین پایین شستشو می دهند و سعی می کنند ایده نژاد برتر را در ذهن آنها القا کنند. البته بنینی به زیبایی این تلاش نازی ها را در این صحنه به تمسخر می گیرد.
در همان صحنه ، گیدو خود را به عنوان فردی از مرکز مبدل می کند که باید بچه ها را شستشوی مغزی کند و نازی ها را مسخره می کند. البته این صحنه شکست نازی ها را نیز نشان می دهد و ایده برتری نژادی را برانگیخته است. البته ، بنینی نازی ها و پوچی آنها را نیز به طرق دیگر مسخره کرده است. افسر نازی که قبلاً با گیدو دوست بود ، تنها فکر او در طول داستان حل مسائل بسیار مسخره است. او آنقدر به این پوچی معتاد است که او را از زندان نجات می دهد تا به گیدو کمک کند تا یک معمای مسخره را حل کند.
چون کلیت فیلم کمدی است فیلمساز سعی کرده است مسائل ناراحت‌کننده را به‌نوعی تلطیف کند
در این فیلم به خوبی احساس می شود که جنگ جهانی دوم و تفکر نازی چگونه بر ذهن و حتی علایق کودکان تأثیر گذاشت. جاشوا به عنوان پسر گیدو ، برای تولدش یک تانک اسباب بازی می خواهد. حتی وقتی در زندان نازی ها اسیر می شود ، پدرش به او می گوید که این یک بازی است و وقتی می داند که جاشوا از یک تانک خوشش می آید ، به او می گوید که جایزه یک تانک واقعی است. جاشوا نیز بسیار خوشحال است و سعی می کند به خاطر تانک شرایط سخت را تحمل کند. در این فیلم ، روبرتو بنینی با تناقض بسیار بزرگی مبارزه کرده است ، که از آن افتخار کرده است.
بنینی در دل یک حادثه تلخ یک فیلم کمدی شکل داده است و داستان فیلم با پیشرفت آن غم انگیزتر می شود. اما بنینی کمدی بودن فیلم را به خوبی حفظ کرده است. البته بنینی عمداً خود را در چنین مخمصه ای قرار داده است که معنای نام فیلم او که زندگی زیبایی است به بهترین شکل به مخاطب منتقل می شود. چه راهی بهتر از این وجود دارد که نشان دهیم در سخت ترین شرایط ، انسانها فضا یکسانی دارند و اعضای یک خانواده برای یکدیگر فداکاری می کنند و سپس می گویند: زندگی زیباست.
برای مثال اینکه چگونه کارگردان صحنه های تلخ را زیبا کرده است ، فقط به صحنه کشته شدن گویدو نگاه کنید. گیدو توسط یک سرباز نازی اسیر می شود و از جلوی حجلی که جاشوا در آن مخفی شده است می گذرد. وقتی می داند که پسرش او را می بیند ، به او لبخند می زند و با خنده راه می رود. جاشوا در این صحنه می خندد و پشیمان است که این آخرین باری است که پدرش را می بیند. سرباز نازی سپس گیدو را به بیراهه می برد تا به او شلیک کند. دوربین تا کنون سوژه را دنبال می کند اما صحنه عکسبرداری را نشان نمی دهد و ما فقط صدای آن را می شنویم. رعایت این نکته به ظاهر بی اهمیت باعث شده تا لحن کمدی فیلم تغییر نکند.
در روزهایی که خبر قتل فجیع فرزندان توسط والدینشان حال همه را بد کرده دیدن فداکاری یک پدر برای حفاظت از فرزندش لذت خاصی دارد
این مطلب ادامه دارد … .
نظرات کاربران
دیدگاه ها پس از بررسی منتشر خواهند شد.