نقد فیلم Radioactive – رادیواکتیو

رادیو اکتیو با بازی پیک در نقش مادام کوری ، اهداف جاه طلبانه ای در روایت داستان ماری کوری دارد ، اما چندان موفق نیست.

ساخت یک فیلم بیوگرافی بر اساس مشاهیر و دانشمندان همیشه یکی از اهداف اصلی فیلمسازان بوده است و حتی سعی شده است اثری متفاوت از یک دانشمند یا حتی در یک اثر برای پرداختن به زوایای خاص یا دوره خاصی از تولید زندگی آنها ماری کوری یا مادام کوری ، فیزیکدان و شیمی دان لهستانی-فرانسوی ، از آن دسته افرادی است که به تازگی اقتباس جدیدی را براساس زندگی خود ساخته است.

رادیواکتیو سعی می کند داستان متفاوتی از زندگی ماری کوری و کارهایی که در طول این سالها انجام داده است و همچنین زندگی شخصی او را روایت کند که سعی کرده از او کپی برداری نکند. مرجان ساتراپی کارگردانی این فیلم رادیواکتیو را بر عهده دارد و جنگجوی پایک در نقش ماری کوری در کنار سام رایلی ، آنیا تیلور-جوی ، آنورین برنارد و سیمون راسل بیل کارگردانی می کند. حال سوال مهم این است که رادیو اکتیو در رسیدن به اهداف خود چقدر موفق بوده است؟

فیلم رادیو اکتیو

رادیو اکتیو در واقع سعی می کند داستان ماری کوری را از زمان بی توجهی و آشنایی با پیر کوری تا موفقیت هایی که به دست آورد و همچنین زندگی شخصیت او تا زمان مرگ ، بیان کند. حتی فیلم من خودش با به تصویر کشیدن آخرین روز زندگی ماری کوری آغاز می شود ، اما ظاهرا سازندگان فیلم تصمیم گرفته اند که آن را به جای بیوگرافی ساده ساده کمی با دیگر زندگی نامه های مشابه متفاوت کنند که متاسفانه چندان موفقیت آمیز نبود.

علاوه بر اکتشافات و آثار ماری و پیر کوری ، در این فیلم سعی شده با تصاویر فلاش بک از گذشته ماری کوری و همچنین تصاویری از آینده که مزایا و معایب کشف رادیواکتیو و سایر اکتشافات آنها را نشان می دهد ، کاری متفاوت انجام دهد. این ایده جالبی است و حتی هنگام معرفی سنگ اورانیوم یا سایر موارد مشابه ، تصاویر گرافیکی را مشاهده می کنیم که شرح آنها را جالب تر می کند و این به پرداختن به این مسائل کمک کرده است. با این حال ، این بیشتر از اینکه به روایت و جذابیت فیلم کمک کند ، بیشتر به یک درس تاریخ شباهت دارد.

خلاصه داستان

روایت فیلم مانند یک درس تاریخ است که خلاصه داستان یک شخصیت و اقدامات او را نشان می دهد و هر از چند گاهی شاهد پاورقی یا موارد مشابه هستیم که به عنوان مثال مزایای رادیواکتیویته را به ما می گوید. اولین مشکل این است که رادیو اکتیو روایتی بسیار شلخته و بسیار پنهانی دارد و همه چیز را خیلی سریع پشت سر می گذارد و ما نمی خواهیم بفهمیم که ماری کوری بیش از حد عاشق است و نه کاری که با پیرمرد انجام می دهد. و ظاهراً این فیلم به ما این وظیفه را داده است که در ذهن خود تصور کنیم عشقی بین ماری و پیرمرد در حال شکل گیری است و ماری اعتقادی به عروسی و آیین های سنتی ندارد.

ممکن است با خود بگوییم که این فیلم قرار نیست همه اطلاعات را به ما بدهد ، اما در واقع ما باید داستان را بهتر درک کنیم تا حداقل اطلاعات کافی در مورد فیلم به ما داده شود و فیلم رادیواکتیو دقیقاً برعکس عمل می کند و با بیننده رفتار می کند به گونه ای که به نظر می رسد او کل داستان ماری کوری را می داند و نیازی به توضیحات تکمیلی ندارد. این امر باعث می شود نمایش مزایا و معایب رادیواکتیویته به عنوان مثال بسیار بی هدف و چندان جالب نباشد.

سکانس متفاوت

این فیلم به طور ناگهانی صحنه ای متفاوت را در میانه روایت مانند درمان سرطان یا بمباران اتمی هیروشیما نشان می دهد که نه در زمان مناسب استفاده می شود و نه به درستی به تصویر کشیده می شود و در واقع احساس می کنیم قسمتهای اضافی وجود دارد که فقط به آن اضافه می شود به زمان فیلم اضافه. اگرچه فیلم وقت زیادی ندارد اما آنقدر تصاویر غیرضروری و بی اهمیت در خود دارد که این سوال برای ما پیش می آید که چرا فیلمساز سعی نکرده زندگی خانواده نابینایان را به شکل بهتر و کامل تری به تصویر بکشد و در عوض از اینها استفاده کرد صحنه های غیرضروری در آیا فیلم جای دارد؟

این مسئله باعث شده تا فیلم به جای نمایش اثر رادیواکتیو در جریان وقایع فیلم ، به دوره های مختلفی برود و در عوض ، در زمان وقایع فیلم ، صحنه های غیرضروری و ناچیز از تأثیر این اکتشافات بزرگ به تصویر کشیده شود. حتی در لحظه دریافت جایزه نوبل ، آنها چنان سرد و بی روح هستند که گویی قرار است جایزه ای عادی دریافت کنند که هرکسی بتواند به راحتی به آن دست یابد. این نکات ممکن است در آغاز ناچیز باشد ، به طوری که فیلم در رسیدن به هدف خود موفق نیست و همچنین نمی تواند داستان ماری کوری را همانطور که انتظار داریم به تصویر بکشد.

خانواده ماری کوری

همانطور که قبلا گفتیم ، رادیواکتیو علاوه بر نشان دادن کار و موفقیت خانواده کوری ، قرار بود بخشی از زندگی شخصی آنها را نیز متمرکز کند ، اما متأسفانه فیلم آنطور که انتظار داشتیم در این قسمت کار نمی کند و یک روایت سطحی. و حتی در بعضی صحنه ها بسیار مبهم و بی هدف است. همانطور که قبلاً اشاره کردیم ، زندگی شخصیت مادام کوری نیز سطحی است و به عنوان مثال باید به طور پیش فرض بدانید که ماری و پیر کوری قرار است عاشق یکدیگر شوند و سرانجام ازدواج کنند ،

اما در فیلم رابطه برقرار می شود. عاشقانه نیست و این رابطه بیش از آنکه فکر کنیم این دو عاشق یکدیگر شده اند به یک رابطه کاری شباهت دارد. متأسفانه فیلم زمان کافی یا مناسبی را برای این کار اختصاص نداد و فقط برای بحث و گفتگو بین این دو کافی بود و مانند بسیاری از قسمتهای فیلم ، سازنده ظاهرا تصور می کرد که بیننده داستان را می داند و نیازی به این کار ندارد. توجه زیادی به نکات داشته باشید. و بهتر است به قسمت بعدی بروید و داستان را ادامه دهید.

مرگ پدر

این البته شامل رابطه ماری کوری با دو دخترش است و به عنوان مثال ، در یک قسمت از فیلم ، شما تصور می کنید که دختر بزرگ ماری احتمالاً باید از مادرش به خاطر تصمیمات بعد از مرگ پدرش ناراحت باشد ، یا حتی به خاطر آنچه او دید ، اما حقیقت این است که آیا رابطه عمیقی بین مادر و دو دخترش وجود دارد ، و در واقع ایرن کوری مادر خود را به عنوان یک الگو قرار می دهد و در واقع می خواهد راهی را که مادرش طی کرده دنبال کند ، البته ، این فیلم قرار نیست به کار بپردازد ، و نه اصلا رابطه بین مادر و فرزندان. به طور مناسب نمایش دهید.

در حقیقت ، ما وقتی رابطه ایرانه و مادر در حال تأثیرگذاری بر ماری برای انجام کار جدید در طول جنگ جهانی اول هستیم ، از رابطه مادر و دختر مطلع می شویم و به عنوان یک بیننده ، طبق معمول ، باید این سرعت اتفاقات را پردازش کنیم و فقط در اینجا ایرن جایگزین او می شود پدر و یک تغییر این اتفاق در روایت فیلم رخ نداد. اگرچه این فیلم در نمایش آثار مادام کوری و حتی در نمایش زندگی شخصی وی دارای مشکل است ، اما بازیگری از نقاط قوت فیلم محسوب می شود.

نقش ماری کوری

Warrior Pike بازیگر نقش ماری کوری بهترین قسمت فیلم است و بازی او باعث می شود بیننده فیلم را تا آخر دنبال کند و حیف است که این بازی تحت تأثیر مشکلات فیلم قرار گرفته باشد و حتی او با بازی خوبش نتوانست این مشکلات را حل کند. پنهان شدن. سام رایلی ، بازیگر پیر کوری نیز از سبک بازیگری قابل قبولی برخوردار است و در بعضی مواقع ممکن است احساس کنیم بازیگری او کمی نمایشی است ، اما او همچنان در فیلم جنگجوی پایک را دنبال می کند.

با این وجود بازیگران شناخته شده دیگری در این فیلم وجود دارند مانند آنیا تیلور-جوی در نقش ایرنه کاری ، اما با توجه به مدت کوتاهی که در فیلم دارد ، بیشتر احساس می کنیم که پتانسیل او به هدر رفته و به خوبی استفاده نشده است. رادیو اکتیو می توانست با صرف کمی وقت و توجه بیشتر به قسمت های مختلف زندگی ماری کوری ، اقتباس قابل قبول تری داشته باشد و همچنین دارای ایده های جالبی بود که متأسفانه به درستی استفاده نشده است. هنوز هم این فیلم می تواند برای کسانی که به فیلم های بیوگرافی علاقه مند هستند ، خصوصاً کسانی که به دنبال اقتباسی از ماری کوری هستند ، کار جالبی باشد اما نباید انتظار یک فیلم کامل را داشت.