خروج فرانسوی از عزیل ژاکوب یک کمدی عجیب ، تاریک و مالیخولیایی است که پوچ گرایی بورژوایی را هدف قرار می دهد. با مرور این فیلم با زومجی همراه باشید.
هایدگر گفت تفاوت انسان با یک تکه سنگ در این است که طبیعت سنگ را می توان مستقل از آنچه در اطراف آن است بیان کرد ، اما حقیقت انسان این است که او “در جهان” است. این مجموعه ای از ارتباطات است که با محیط و افراد اطراف آن برقرار می کند. به این ترتیب ، انسان هرگز قدرت فرار از ارتباطات را ندارد ، زیرا به محض فرار از شخصی ، حضور قوی او را در ذهن و هستی نشان می دهد.
انسان هرگز قدرت گریختن از ارتباط را ندارد، چرا که همین که از کسی فرار می‌کنی نشان‌دهنده حضور قوی او در ذهن و وجودت است
درست است که کسی در اینجا تنهاست ، اما انسان هرگز نمی تواند به شناخت صحیح از دیگران و محیط زندگی خود برسد ، زیرا در شناخت خود نیز ناتوان است. خودشناسی اساساً منجر به تغییر می شود. یکی از دلایلی که همه انسانها با تغییر دست و پنجه نرم می کنند این است که تغییر انرژی زیادی از انسان می گیرد و در عوض دنیایی از پرسش های بی پاسخ را به جا می گذارد که هیچ کس و هیچ چیزی به آنها پاسخ نمی دهد.
میشل فایفر در فیلم خروج فرانسوی
همین امر در مورد خروج اجباری فرانسیس (میشل فایفر) از دنیای پر زرق و برق خود در نیویورک به پاریس صادق است. فرار به حالت اولیه به دلیل مقاومت او در برابر تغییر است که برای او روشن نیست. او نمی داند که آیا قدرت سازگاری بدن و ذهن و حرکت در زمان موفقیت است یا رسیدن به آرامش بدون نیاز به چیزهای مادی که مردم ، نه بورژوایی بلکه مردم عادی ، در آن حضور دارند.
فیلم به‌جای پرداخت به داستان، سعی در نفوذ به درون شخصیت اصلی را دارد
خروجی فرانسه داستان مادر و پسری ثروتمند به نام های فرانسیس و مالکوم را روایت می کند که پس از مرگ جنجالی پدر خانواده با گربه خود “فرانک کوچک” از نیویورک به پاریس سفر می کنند و پیشنهاد یکی از دوستان خود را برای رفتن به خانه او می پذیرند. آپارتمان خالی فرانسیس که زمانی با کمک شوهر ثروتمندش در کلاس های مرفه زندگی می کرد ، اکنون پس از مرگ شوهرش بیوه ای بی پول شده است و با داشتن یک میراث کوچک به او چاره ای جز ترک منهتن ندارد.
شخصیت پردازی خروج فرانسوی
اما روایت فیلم صرفاً خلاصه ای از داستان نیست و فیلمساز به درون شخصیت فرانسیس نفوذ می کند و همه ابعاد داستان او را بر اساس احساسات دوگانه عجیب و تحت تأثیر دیدگاه او بیان می کند. خروجی فرانسوی از ابتدا بر اساس شخصیت فرانسیس سارا شکل می گیرد ، فرانسیس زنی میانسال خوش پوش ، قوی و مصمم است که در اواسط ترم پسرش مالکوم را از دانشگاه خارج می کند و آغاز زندگی او را رقم می زند.
اگرچه او ورشکسته شده است و دیگر مانند سابق یک سرمایه دار قدرتمند نیست ، خرده فرهنگ های بورژوازی در رفتار و محل سکونت وی مشهود است ، که هم در گفتگو و هم در تعاملات اجتماعی او را از دیگران متمایز می کند.
اما آنچه شخصیت او را از همان ابتدا متمایز می کند ، فقدان تعادل شخصیتی و روانی در برخورد با دیگران و حتی خود است. این شخصیت نامتعادل اوست که مخاطب را ترغیب می کند تا با اعمال و اقدامات فرانسیس بیشتر آشنا شود (با توجه به سابقه بستری شدن در بیمارستان روانی).
شاید بتوان این بی ثباتی را با عجیب بودن او بهتر مقایسه کرد و این ویژگی را نه تنها در فیلمنامه و نه با میزانسن های خوب کارگردان در The Exit France ، بلکه با بازی و تقلید میشل فایفر از زبان چهره و بدن دریافت می کنیم. او در عکس العمل های رفتاری و کلامی خود ، هم در نمای نزدیک و هم در عکس های متوسط ، بسیار کنترل شده و دقیق عمل می کند.
میشل فایفر در به نمایش گذاشتن شخصیتی که زیر قبای بورژوازی و اداهای زننده اشرافی‌گری بسیار شکننده است موفق ظاهر می‌شود
بازی موفق میشل فایفر در خروج فرانسوی
فایفر ، شخصیت فرانسیس ، توانسته است نمایشی معتبر و درست از بورژوازی ایجاد کند و کافی است به نحوه نگاه او به لیوان در دست ، غذا خوردن ، خندیدن ، لهجه ، نشستن و حتی راه رفتن برای دیدن نگاه کنید. تاثیر انتخاب بازیگر نقش را خوب بشناسید و شخصیت را معرفی کنید.
میشل فایفر قبلا توانایی های متمایز خود را در فیلم های قتل در اکسپرس شرقی ، نیمه شب ، صورت زخمی دی پالما ، عصر بی گناهی اسکورسیزی و مادر آرونوفسکی نشان داده است.
حضور فایفر در خروج فرانسوی را می توان مهمترین نقطه قوت فیلم دانست. این افسردگی اوست که نقص ها و کاستی ها را به مخاطب منتقل می کند و او این انتقال را به گونه ای با بیننده در میان می گذارد که اقدامات عجیب و تصمیمات غیرمنطقی اش قابل باور باشد.
میشل فایفر موفق می شود شخصیتی را به تصویر بکشد که در زیر ردای بورژوازی و شیوه های منزجر کننده اشراف بسیار شکننده است و این تضاد داخلی و خارجی را برای بیننده برجسته می کند ، حتی اگر جامعه و اطرافیانش آن را نپذیرند.
فیلم درام خود را کم کم به‌نوعی از کمدیِ سیاه و تلخ و حتی رگه‌هایی از فانتزیِ عجیبی بدل می‌کند
کمدی سیاه در فیلم خروج فرانسوی؟
خروج فرانسوی از ابتدا درست است ، اما به تدریج درام به نوعی کمدی تاریک و تلخ و حتی ردپای فانتزی عجیب تبدیل می شود. این تغییر در لحن فیلمساز در جایی نشان داده می شود که فرانسیس و مالکوم سوار کشتی شده و راهی پاریس می شوند ، جایی که اتفاقات عجیبی در کشتی در مواجهه با یک کولی و فالگیر ، مادلین رخ می دهد. مادلین با پیش بینی مرگ پیرزن در کشتی توجه مالکوم را به خود جلب می کند و آشنایی آنها اتفاق می افتد.
آثار درام در رابطه بین مالکوم و نامزدش سوزان نیز مشهود است. مالکوم به دلیل مهاجرتش به پاریس به رابطه خود با سوزان در منهتن پایان می دهد و ما شاهد ادامه رابطه او در صحنه سوم و حضور سوزان در پاریس هستیم.
گره هایی که خروجی فرانسوی در طول فیلم ایجاد می کند ممکن است برای یک کمدین سیاه و سفید جذاب نباشد ، اما توانسته ابعاد دیگر شخصیت ها ، به ویژه مالکوم و فرانسیس را از نظر روانی نشان دهد. مالکوم ، مانند مادرش ، شخصیتی عجیب و غریب با ویژگی های روانی متفاوت از افراد عادی جامعه است که به همان اندازه که مادرش آسیب پذیر است ، با مرگ پدر درونگرا شده و رها می شود.
این عجیب بودن مادر و پسر در فیلم از طریق نشانه هایی به تصویر کشیده می شود ، مانند صحنه رستوران پاریس ، که در آن فرانسیس یک گلدان و یک رستوران را به همراه پسرش آتش می زند تا ناهنجاری های رفتاری خود را در مواجهه با اقدامات ضعیف نشان دهد. فضای عجیب و غریب The French Exit به اینجا ختم نمی شود و ما با موسیقی آرام همراه هستیم ، زیرا شاهد اتفاقات عجیب و غریبی هستیم ، همچنین پیاده روی های شبانه مادر و پسر و تصاویر ثابت از زیبایی های پاریس.
داستان فیلم The French exit
جزئیات بیشتر داستان فیلم در زیر فاش می شود
فیلم را می‌توان به آدم‌های تنهایی تعمیم داد که در جامعه نادیده گرفته می‌شوند و هر کدام با یک بیماری درونی و افکاری از هم گسیخته همراه هستند
خروج فرانسوی را می توان برای افراد تنها که در جامعه مستثنی نیستند ، اما نادیده گرفته می شوند و به دیگری اهمیتی نمی دهند ، تعمیم داد و هر کدام با یک بیماری روانی درونی و افکار شکسته و غیر متمرکز همراه است.
گویی شخصیت ها همه در درون خود ناراحت و غمگین هستند و با محیط اطراف خود مشکل دارند و فیلم این احساس غم و تنهایی را نه در جای خود بلکه در زبان تصویر ایجاد کرده است. همانطور که هر سال چهار فصل دارد و هر فصل رنگ و حس متفاوتی دارد ، زندگی نیز فصل های متفاوتی را در مسیر خود می بیند و فیلم تحت تأثیر احساسات ، شخصیت ها ، اجزاء و حتی ژانرهای مختلف قرار می گیرد.
این عجیب بودن شخصیت ها و خود فیلم باعث می شود مخاطب حتی خلق ناگهانی یک عنصر سورئال را باور کرده و درک کند. در همین حال ، در فیلم ، ما ناگهان با صحبت های فرانسیس گربه (فرانکی کوچک) روبرو می شویم ، که متوجه می شود این روح شوهر مرده فرانسیس است که در آن حل شده است و آنها با فرانکی کوچک در تماس هستند و در حال گفتگو هستند. گربه یا شوهر مرده فرانسیس از طریق مادلین.
البته این فیلم با شخصیت مادلین در رابطه با گربه در همان ابتدای فیلم در کشتی نمادگذاری شده بود و از برخورد عجیب مادلین با گربه ای که او در یک سوم پایانی داستان کاشته بود ، به خوبی استفاده می کند. حتی حضور شخصیت مادام رینارد به عنوان دوستی دیده نشده برای فرانسیس ، شخصیت کارآگاه ، سوزان و دوست جدیدش به اندازه کلیت فیلم عجیب است.
فرانسیس ، که تنها بودن را انتخاب کرده بود و کسی را در حلقه دوستان خود نمی دید ، اکنون چنین شخصیت های اجتماعی عجیبی را در آپارتمان دوستش در پاریس با محوریت خود فرانسیس شکل داده است.
فرانسیس که در زندگی به پوچی رسیده است و اکنون بی معنی بودن ثروت را با تمام وجود احساس می کند. شخصی که در آن جامعه اشرافی زندگی می کرد ، اکنون به جایی رسیده است که تمام پول خود را بدون دلیل به همه می دهد و قصد و عزم سفر از زندگی را دارد. به نظر می رسد فرانسیس نه در واقعیت بلکه در دنیای خیالی خود زندگی می کند تا جایی که این خیال نهایی است.
فیلم در تشدید پوچ گرایی قدم برمی‌دارد اما درنهایت نسخه‌ای متفاوت از کلیشه‌های پوچ‌گرایانه ارايه می‌دهد
با نشان دادن این مفاهیم ، فیلم پوچی خود را تشدید می کند ، اما در نهایت به نسخه ای متفاوت از کلیشه های پوچ تبدیل می شود. فیلمساز تلاش می کند کل زندگی را کلیشه ای بشمارد که مخصوص جزئیات است.
این مطلب ادامه دارد … .
نظرات کاربران
دیدگاه ها پس از بررسی منتشر خواهند شد.