Dark Devotion ، یک بازی سرکش دو بعدی با نقص های کوچک آن ، از چنان کیفیت بالایی برخوردار است که پس از دو بار Shadows Die Sekiro ، بهترین اثر Solzeliki می شود که می توانید تا سال 2019 تجربه کنید. منتظر بررسی ما باشید.
بازی های سخت و چالش برانگیز این روزها جایگاه ویژه ای در بین گیمرها پیدا کرده است. این آثار برای بعضی ها یادآور بازی های سخت و نوستالژیک هنر هشتم است و گروه های دیگری را که با تشنگی عادت دارند مراحل سخت و مبارزات چالش برانگیز را به سراغ کارهای این رسانه بریزند ، آب می اندازد. حدود 10 سال پیش بود که هیدتاکا میازاکی با ساخت Demon Souls قصد داشت رضایت مخاطبانی را که قبلاً به آنها اشاره کردیم راضی کند و در کنار شوکی که با سختی زیادی به دنیای بازی وارد کرد ، توانست تا حد زیادی به هدف خود برسد.
وی علاوه بر احیای بازی های سبک Metrodvania به صورت سه بعدی ، صنعت بازی را به طرز تفکر خود معرفی کرد. میازاکی بعداً با تفکر جدید و متفاوتی که داشت بازی های جدید خود را انجام داد و سه گانه Dark Souls و بعدا loodborne نسخه های عمیق تر ، بهتر و کم و بیش چالش برانگیز Demon Souls بودند و در پایان ، انتشار این بازی ها ژانر فرعی را با نام “Solzelik” خاتمه دادند و پس از آثار میازاکی ، موجوداتی که با این سیاست در صنعت بازی متولد شدند ، در گروه بازی های زیر ژانر “Solzelik” قرار گرفتند.
بازی در روایت ماجراهایش همچون بازی‌های سولزبورن عمل می‌کند و در نوع خود برای شخص گیمر، حماسه‌سازی می‌کند
بسیاری از بازی ها با این خط فکری ساخته شده اند که شاید یکی از مهمترین آنها NiOh باشد که مورد تحسین منتقدان و گیمرها نیز قرار گرفت. Surge ، Ashen ، Lords of the Fallen و Sekiro Shadows Die Twice که اخیراً توسط میازاکی ساخته شده اند ، از بازی های مورد تحسین در ژانر Sulzlika هستند. علاوه بر بازی های سه بعدی و هاردکور که همه ما با آن آشنا هستیم ، زیر ژانر مورد بحث نیز در رادار تیم های مستقل بود و ما شاهد توسعه بازی هایی مانند Salt and Sanctuary در قالب اسکرول کناری Ruglake ، مشکلات و چالش ها بودیم. در سولزل دیده می شود. و نماد جدیدی را در دسترس بازیکنان قرار داد.
Dark Devotion که توسط تیم Hibernian Workshop ساخته شده نیز اثری مانند Salt and Sanctuary است و به ژانر فرعی بازی های Solzelik تعلق دارد. بازی ای که مانند سری Dark Souls سعی دارد از طریق محیط ، موارد ، دشمنان و شخصیت های مختلفی که در گوشه و کنار نقشه خود قرار می دهد ، یک ماجراجویی مرموز را بازگو کند و با مکانیک و موجوداتی که در دنیای خود قرار می دهد ، بازیکنان را به چالش بکشد. حال ، طی این بررسی ، می خواهیم نگاهی دقیق تری به این بازی بیندازیم و ببینیم آیا اثر ذکر شده می تواند در عین حال که قصه گو و جوی است ، به هدف خود برای به چالش کشیدن گیمر برسد یا خیر؟ پس با ما همراه باشید.
بازی Dark Devotion اثری سولزبورن/روگ‌لایک است و باید خودتان را برای مرگ‌های پی‌درپی و مواجه با صحنه‌های دل‌خراش این‌چنینی آماده کنید!
این بازی داستان نبردی بسیار طولانی و باستانی بین نیروهای خیر و شر است. جایی که بشر سالهاست با نیروهای تاریکی می جنگد و هنوز نتوانسته است این کارزار عظیم را انجام دهد. اولین امید انسانها در این جنگ بزرگ ، سربازان معبد است؛ سربازانی که از بچگی در یک معبد بزرگ پرورش می یابند و سرانجام با آمادگی کامل ، به جنگ با ارتش تاریک می روند. ما بازی را در نقش یکی از سربازان این معبد شروع می کنیم. زنی گمنام که قدرت زیادی دارد و با تکیه بر توانایی های خود ، در تاریکی اعماق معبد بزرگ فرو می رود و شمشیر خود را می کشد تا معبد و نژاد بشر را از نیروهای تاریکی آزاد کند.
Dark Devotion با این مقدمه تقریباً ساده شما را در ارواح ، سیاه چال ها و کلاس های تاریک ترسیم و درگیر می کند. در این بازی ، مانند سری بازی های Souls ، جایی که با حضور در یک مرکز اصلی و گفتگو با شخصیت های دیگر ، می دانید حرکت های بعدی خود را در این بازی ، از همان ابتدا ، با صحبت کردن با یکی از افراد در Filthblood چیست؟ منطقه پناهگاه. ، شما ماموریت ها و مکان انجام آنها را دریافت می کنید و با آگاهی کامل ، وارد مناطق مرگبار و تاریک بازی می شوید.
روایتی زیبا
البته ممکن است این بازی از نظر روایت و ایجاد جهانی عمیق و با شکوه در اندازه سه گانه Souls یا loodborne ظاهر نشود ، اما به عنوان یک بازی مستقل عملکرد بسیار خوبی در این زمینه دارد و نمی توان آن را دست کم گرفت . . روایت ناپیوسته بازی از طریق کوئست ها ، که ممکن است به جای سرگرمی بازیکن در ساعات اولیه گیج شود ، با تجربه داستان بازی جور در می آید ، اما با پیشرفت بازی و عادت به محیط و مکانیک ، بیشتر و بیشتر مسلط می شود . و مشکلاتی که در مراحل اولیه بازی برای او پیش آمده است دیگر تکرار نخواهد شد.
اما گیم پلی برگ برنده و عامل اصلی بازی است که در سرگرمی مخاطبان خود پیشتاز است و می توان گفت از این نظر بسیار موفق است. همانطور که قبلاً اشاره شد ، Dark Devotion یک بازی Sulzburn / Rugley است و در طراحی مکانیک ها و مکانیزم های آن ، الهام زیادی از بازی های میازاکی و آثار برجسته سبک Metrodvania مانند سری Castlevania می گیرد. گیم پلی بازی شامل پذیرش ماموریت ها ، ورود به کلاس های مختلف از اعماق معبد ، جنگ با دشمنان مختلف ، کشتن باس های مختلف ، انجام یک کار خاص و بازگشت به بهاب اصلی است.
ماجراهای متفاوت
پس از رد شدن از مقدمه و تجربه یک شکست و به دنبال آن مرگ شخصیت اصلی ، وارد هاب اصلی بازی با نام Filthblood Shelter خواهید شد و ماجراهای بازی را از آنجا دنبال خواهید کرد. در پناهگاه Filtheblad به مناطق مختلف دسترسی خواهید داشت. از کتابخانه ای که داستان ها و افسانه های دنیای بازی را در خود جای داده است تا آهنگری که سلاح های شما را می سازد ، جادوگری که شما را به نقاط مختلف دنیای بازی از راه دور حمل می کند ، یک نوازنده چنگ ، تعدادی از سربازان در اوج ناامیدی زندگی خود مردی که به شما مأموریت می دهد ، و دوباره سربازان زخمی و ناامید که می توانید سخنان آنها را بشنوید و اطلاعات مختلفی را از سراسر دنیای بازی دریافت کنید.
با اینکه بازی در پیاده‌سازی مکانیک‌های ژانر مترویدوانیا کمی ضعف دارد اما دشمنان، باس‌ها، محیط‌ها و در کل تنوع بالای بازی درکنار اتمسفرسازی شدیدا قدرتمندش، Dark Devotion را به‌اثری جذاب و سرگرم‌کننده تبدیل می‌کند
معبد بزرگی که بازی در آن برگزار می شود ، دارای 4 طبقه مختلف است و با پیشرفت بازیکن در هر طبقه ، طبیعتاً با موجودات سرسخت و خطرناک تری روبرو می شود. در هر یک از کلاس های بازی چندین رئیس اصلی و فرعی در انتظار شما هستند که برای تکمیل داستان بازی و پایان دادن به طلسم این موجودات تاریک و اهریمنی باید آنها را از بین ببرید. نبردهای بازی ، مانند نبردهای سری Souls ، نبرد بین حرص و آز و صبر است و شما باید با صبر و بررسی حرکات دشمن ، با در نظر گرفتن استقامت شخصیت خود ، حملات خود را مدیریت کرده و بجنگید.
در راه خود ، در طول هر تلاش ، مکان هایی برای دوربری وجود دارد که با فعال کردن آنها ، به نوعی یک ایست بازرسی ضبط خواهید کرد و پس از هر مرگ و بازگشت به بهاب اصلی ، می توانید بازی را از آن منطقه ویژه حمل و نقل ادامه دهید.
مکان‌های منحصر به فرد
این مکان های teleport چیزی شبیه به آتش سوزی های سری Souls است و تفاوت این دو بازی در این است که برخلاف بازی های میازاکی که می توانید از هاب اصلی به هر یک از آتش سوزی ها سفر کنید ، در این بازی فقط می توانید به آخرین منطقه دوربری که ضبط کرده اید ؛ شاید این مورد پسند برخی از طرفداران بازی های این سبک باشد ، اما سازندگان اثر با قرار دادن میانبرهای مختلف در نقشه بازی ، به ویژه در هاب اصلی ، انتقال روی نقشه را تسهیل می کنند.
یک نکته آزار دهنده در مورد حرکت در نقشه بازی ، اما این به عدم توانایی بازیکن در بازگشت از مسیری که آمده است برمی گردد. به این ترتیب شما نمی توانید با بازکردن هر درب و ورود به مکان جدید به مکان های قبلی برگردید و در این حالت پس از انجام quests مختلف ، هنگامی که باید به هاب اصلی برگردید و جستجوی بعدی را انجام دهید ، آنها طعم و مزه خواهند داشت به بهاب برگردید ، یا باید از چیز خاصی استفاده کنید یا محکوم به مرگ هستید.
انواع دشنمان
دشمنان بازی بسیار متنوع هستند و نبرد با انواع آنها از موجودات پیشرفته گرفته تا ویژگی های جذاب بازی همه شما را سرگرم می کند و باعث می شود گذر زمان را احساس نکنید. با کشتن برخی از دشمنان و تمام روسا ، الگوی ساخت سلاح های آنها را خواهید یافت و می توانید اسلحه ها ، وسایل و کاورهای خود را به کمک آهنگری که در قطب اصلی بازی قرار دارد تهیه کنید. برخلاف بازی های سالیسبورن میازاکی که از همان ابتدا مخاطبان خود را در دنیای بازی رها می کنند ، Dark Devotion با شناسایی کوئست های موجود در نقشه و ارائه اطلاعات مختلف به بازی ، او را در مسیر درست قرار می دهد و وجود “نقشه” این موضوع را تأیید می کند.
با این حال ، نقشه بازی آنقدر شلوغ و بدون هدایت است که بازیکن بدون شک در اولین برخوردهای خود با نقشه بازی گیج می شود تا معنی نمادها را در آن پیدا کند و احتمالاً به راهنماهای موجود در اینترنت متوسل می شود ، زیرا اگر بازی دنبال کارهای فردی نباشید و آزادانه روی نقشه حرکت کنید و باس را بکشید ، او باید برگردد و در دنباله ای از داستان هایی که احیا شده و در انتظار او هستند به باس برود. در این بازی علاوه بر موضوع نقشه ، نحوه استفاده از موارد در بازی آموزش داده نمی شود و گیمر فقط می تواند با آزمون و خطا این موارد را بیاموزد که این موارد از نکات منفی گیم پلی است و باعث می شود تجربه بازی بیشتر یا بیشتر شود. کمتر آزار دهنده برای گیمر است. .
اشکال گیم
در مجموع ، گیم پلی بازی ، همراه با اشکالات گنگ بودن و مشکلات موجود در اجرای سبک MetroDvania ، تجربه ای بسیار سرگرم کننده و اعتیاد آور از گیم پلی Ruglake / Sulzburn با دشمنانی بسیار متنوع و چالش برانگیز را ارائه می دهد. او انجام می دهد
عملکرد بازی
همانطور که قبلاً اشاره شد ، این بازی از نظر جو عملکردی عالی دارد. در کنار دشمنان قدرتمندی که احساس تنهایی و خطر را در نقشه بازی پراکنده می کنند ، این صدا ، موسیقی ، جلوه ها و تصاویر بازی است که شما را در دنیای تاریک ، فانتزی ، پیکسلی و خونین بازی غرق می کند. بیایید با صدا و موسیقی بازی شروع کنیم. شرایط و روحیه بازی از طریق موسیقی او به بهترین شکل ممکن به روح بازیکن تزریق می شود.
از صدای قدم های بازیکن در سکوت مشکوک معبد گرفته تا صدای جابجایی لایه های مختلف پوشش شخصیت و صدای تق تق شمشیرها و ناله های اهریمنی که دندان های شما را در تاریکی تیز کرده است ، همه در گوش شما فریاد می کشند که هیچ کس قرار است شما را بکشد. بگذارید این دنیای بی رحم کمک کند و این شما هستید که باید به ته این جهنم بروید. اکنون موسیقی شنیدنی بازی را در کنار این موسیقی متن عالی اضافه کنید. در طول بازی ، قطعات کاملاً ارکسترال با فضای مراحل بازی می شوند و بیش از پیش ، رابطه بازیکن را با اثر تقویت می کند. از قطعات آرامبخش پخش شده در Filthblood Shelter گرفته تا موسیقی حماسی از سطح بالا ، جلوه های صوتی بازی در سطح بسیار بالایی قرار دارند.
گرافیک گیم
در قسمت گرافیک ، دقیقاً مانند صدا و موسیقی ، عملکرد تقریباً کاملی را شاهد هستیم. سازندگان بازی از جلوه های پیکسلی برای طراحی محیط ها ، شخصیت ها و هر آنچه بازیکن در تصویر می بیند استفاده کرده اند و جلوه ای بسیار ویژه را از این نظر به بازیکن تحویل می دهند. نورپردازی ، رنگ آمیزی ، مدل سازی و هزاران چیز دیگر با هم جلوه های بصری بازی را بسیار زیبا کرده است که نه تنها بعد از ساعت ها تجربه از دیدن صحنه های مختلف بازی خسته نمی شوید ، بلکه همچنان دوست دارید به سراغ موارد جدید بروید محیط ها و دیدن صحنه های جدید کیفور شوید!
در بخش گرافیک هم کاملا مثل صداگذاری و موسیقی، شاهد عملکردی تقریبا بی‌نقص هستیم
در پایان ، Dark Devotion ، ساخته جدیدی از Hibernian Workshop ، عناصر Ruglake و Salzbourne را به یک اسکرولر دو بعدی ترکیب می کند ، همانطور که سازندگان Salt and Sanctuary نیز این کار را کردند و جلوه ای جذاب ، سرگرم کننده ، چالش برانگیز و سرگرم کننده ایجاد کردند. علاوه بر ایرادهای جزئی در طراحی صحنه و گیم پلی ، می تواند بازیکن خود را ساعت ها سرگرم کند. اثری که ممکن است در نگاه اول یک کلون از بازی های میازاکی به نظر برسد ، اما با پیشرفت در آن می بینید که چقدر روی دو پای خود ایستاده و سفری جالب را به مخاطبان خود ارائه می دهد.
این بازی در سیستم عامل PC بررسی شده است
نظرات کاربران
دیدگاه ها پس از بررسی منتشر خواهند شد.