“من زن تو هستم” یک درام جنایی قابل قبول است که براساس نقش قهرمانان زن و ایده های نجات دهنده زندگی ساخته شده است. جایی که سفر قهرمان او برای بازآفرینی اوست.
داستان من زن تو هستم سرراست است. داستان محدود به همسر یک دزد / گانگستر است که رئیس خود را می کشد. قتل رئیس و ناپدید شدن شوهر زن عامل فیلم است تا زن بتواند مبارزه خود را برای بقا آغاز کند. در این بین ، چالش زنده ماندن یک زن با کشف گذشته شوهرش و در عین حال محافظت از فرزندانش همراه است. همه اینها در عین حال داستانی پرماجرا و شخصیت محور دارند.
وقتی جین (راشل بروسن) با پیش گفتار صحنه آغازین داستان ازدواج خود با ادی (بیل هک) را تعریف می کند ، بلافاصله واقعیتی را بیان می کند که قرار است در کل فیلم تعیین کننده باشد: او و ادی فرزندی ندارند. این مونولوگ ابتدایی او که روی صحنه ای در یک حیاط سبز مجلل و با روپوش صورتی و به اصطلاح فانتزی نشسته است ، داستان زندگی در مسیر موفقیت را روایت می کند. با این حال ، به زودی متوجه می شویم که این چرخه موفقیت فراتر از ظاهر نیست: زن بلافاصله متوجه می شود که چیزی او را آزار می دهد و آداب لباس جدیدی را که می پوشد پیدا می کند. اکنون سنگریزه ای که در کفش افتاده یک فاجعه است و او به دنبال قیچی است تا از آداب لباس خلاص شود. مقدمه فیلم واضح و مختصر است: زن عصبی ، بدخلق و بدخلق است.
خلاص شدن از مزایای آداب و معاشرت
در حالی که جین به دنبال قیچی برای خلاص شدن از مزایای آداب و معاشرت است (تسکینی که به معنای کنایه آمیز او می تواند خلاص شدن از زندگی پر زرق و برق اطراف او باشد ، به شرح زیر) ، ادی با یک کودک وارد می شود خانه می شود. قرار است پس از معرفی موفقیت آمیز فیلم ، تازه وارد به تک گویی اولیه فیلم و مشکل بچه دار شدن ادی و جین بپردازد: این کودک مهم خواهد بود.
واضح است که تازه وارد قصد دارد مسیر زندگی را برای آنها و به ویژه برای شخصیت اصلی داستان (جین) تغییر دهد ، اما عملکرد داستان این است که این همنشینی مادر و کودک را به شکلی عجیب و غریب که مستحق یک درام جنایی است . اینجاست که صحنه سوم فیلم ، جایی که جین در کنار کالسکه در حال سیگار کشیدن است ، بسیار یادآور صحنه آغازین است: زن هنوز عصبی و بدخلق است ، گویی که حضور کودکان عجیب و غریب با استانداردهای فعلی مطابقت ندارد شخصیت.
جین و هری
فکر می کنم از این صحنه ، تا جایی که جین و هری (نامی که جین به کودک می دهد) مجبور می شوند با کل (Arinzen) از خانه فرار کنند ، با یک مقدمه بسیار موفق روبرو می شویم ، وسط فیلم افت می کند به طور قابل توجهی و پایان. با همان قدرت نمی توان یک شروع خوب را از نو ساخت. این یک مشکل رایج است ، شروع خوب در واقع بسیار مهم است اما در مقایسه با وسط و یک سوم انتهای آن معمولاً آسان تر است. این پاشنه آشیل فیلم های طولانی تر است. طول داستان ما بیش از دو ساعت است ، به این معنی که فیلم برای مدت نامعقولی به دام افتاده است. اما برای بررسی پایان میانی و نسبتاً کارآمد فیلم ، اجازه دهید به واقعه تحریک کننده ای که آغاز فیلم را به اواسط خود می رساند برگردیم.
دوستان ادی
ادی آنقدر ناراحت است که جیمی و همه (دوستان ادی) به خانه می آیند تا با پول سرقت شده از جین و بچه فرار کنند. از این به بعد قرار است جین یک قهرمان قهرمان زن باشد که در یک روند تدریجی ، در ابتدای فیلم از مدار زن صورتی پوش خارج می شود و به یک قهرمان نجات تبدیل می شود. در این میان ، حضور کل واسطه ای است که باید از طریق آن جنبه های انسانی زندگی گانگستری نمایش داده شود: در واقع ، بعداً ، با حضور تری (مارشا بلیک) ، باید درک کنیم که کل یک کاتالیزور است عنصری که از کار گانگستر او بیرون می آید. زندگی Save Jane دوباره به بازی برگشته است.
همان مضمون پیوند عاطفی می شود که بین سه گانه کل / تری / جین برقرار می شود. در حقیقت ، زنان این گانگسترهای فعلی و سابق روح زندگی بخش خود را به آلودگی مهلکی که در آن گرفتار شده اند تحمیل می کنند. این شاید طرح اصلی فیلم باشد ، که در شکل موضوعی آن می تواند ظهور زنانگی در قلب ناهنجاری زندگی جنایتکار / گانگستر تعبیر شود: زنان نیز می کشند ، اما فقط به موقع و تنها در مواقع اجباری.
کشف توانایی
اواسط فیلم همه چیز در مورد کشف توانایی های نادیده گرفته شده جین به عنوان یک زن و به عنوان یک مادر است: در واقع ، سفر او برای زنده ماندن با هری آب مادرانه اش را آزاد می کند ، و این همتای اصلی موضوع فیلم است. جایی که به نظر نمی رسد او یک مادر خیلی مراقب باشد (صحنه پارک / کالسکه) و نه یک آشپز خوب (صحنه فساد تخم مرغ صبحانه) ، اگرچه این صحنه در وسط فیلم موازی دیگری دارد ، جایی که جین هنوز در آستانه تبدیل شدن به یک فیلم است مادر کافی). و علامت آن عصبی بودن است که هنگام شکستن تخمها ایجاد می شود.
اولین پناهگاه
اولین پناهگاه توانایی های قهرمان وقتی است که او مشکل روبرو شدن با پلیس را حل می کند. جین به راحتی دروغ می گوید و موفق می شود پلیس فیلم را فریب دهد. این اتفاق می افتد جایی که در تمام صحنه های قبلی ، کل در نقش رهبر بود و جین تنها پیرو بود. این اولین نقطه تغییر کاراکتر است که به خوبی اتفاق می افتد. پس از آن ، بیشتر حوادث پیرامون طرح مادرانه است.
در همین حال ، صحنه دیدار جین و ادی در یک رستوران پس از حادثه خانه اول – که البته نمایشی برای شناخت شخصیت تعیین کننده و در عین حال خلق و خوی عمومی است – اوج این مادری نهفته برای جین گفتگوها در این صحنه به خوبی نوشته شده و در حقیقت نوشته شده اند تا به جایی برسند که کل سوال از جین می پرسد آیا می توانید او (هری) را بخندانید و جین پاسخ می دهد البته من می توانم و سپس بخشی از آهنگ را که کودک می خواند می خواند . او خندید: این لحظه قرار است جبران کننده خشونتی باشد که منجر به مرگ زن همسایه در صحنه قبلی شد با بار عاطفی که به آن وارد شده بود.
خانه پدری
او سپس کل جین را به کلبه ، که خانه پدرش است ، می برد و این ورود به اواسط نیمه دوم فیلم و اتصال به سومین فیلم آخر او: حضور در کل خانه پدر به عنوان آخرین پناهگاه یک نشان می دهد که کل را ستایش می کند. او از دنیای اطراف خود دارد ، جایی که حضور خانواده اش در این مکان حلقه های بعد احساسی / انسانی او را بیش از هر زمان دیگری کامل می کند. در این میان ، حقایق ، یک به یک ، در برابر چشمان جین ظاهر می شوند: بلوغ او در نقش مادر همزمان با غوطه ور شدن او در واقعیت های زندگی است که از خانه دور نگه داشته است: استعاره ای برای ابتدایی ترین او اطلاعات از ادی: “او در حال سرقت است. بله ، من این را می دانم.”
ورود هنر (فرانکی فیزن) ، پاول و تری به خانه پدری کل ، بعد عاطفی فیلم را در آشتی با بعد جنایی اش گسترش می دهد. همه اینها به کنار ، یکی از ایدئولوژیک ترین ابعاد موضوعی فیلم ، همراه با بعد زنانه قهرمانی های آن ، حضور نیمه قهرمانان سیاه یا قهرمانان سایه است.
ما تقریباً عادت کرده ایم ، به طور خاص ، به افزایش همکاری نژادی بین قهرمانان سفید و سیاه در سال های اخیر ، یا حضور قهرمانان سیاه پوست به عنوان قهرمان اصلی و قهرمانان سفید به عنوان قهرمان سایه ، یک نمونه بسیار اخیر از مورد اخیر تنت نولان. اگرچه به نظر نمی رسد شخصیت اصلی او از شخصیت فیزیک و همچنین شخصیت سایه سفید او سر در بیاورد ، اما او بسیار عملی تر از آنچه که هست است و هر دو برای جهان در معرض خطر ضروری است: نظریه پردازان سفیدپوست و عمل گرایان سیاه.
حلقه گمشده
با حضور تری ، حلقه گمشده جین تکمیل شده است: در سطح روایت ، او جزئیات زندگی سابق خود را با ادی فاش می کند ، تصفیه کامل را به عنوان همسر و ناجی فعلی خود و در سطح موضوعی ، یک شخصیت زن سیاه پوست عملگرا سایه که در صحنه های اصلی ، او جلو می افتد و رهبر جین می شود. این نقش راهنمای Shadow Heroes با آموزش هنر در تیراندازی به جین تکمیل می شود ، جایی که او در نقش کلاسیک کاربولد ظاهر می شود ، پیرمرد و مربی که هم پدر خوبی است و هم می داند چگونه از خانواده اش محافظت کند.
مرحله سوم فیلم
با تشکیل یک حلقه ارتباطی تر و جین ، فیلم وارد مرحله سوم می شود که بدهی ها برآورده می شود و آموزه ها پرداخت می شود و بدهی ها هموار می شود و بلوغ شخصیت در پایان سفر قهرمانانه او کامل می شود. جین در حساس ترین لحظه ممکن اسلحه خود را شلیک می کند و مایک (جیمز مک مانامین) را که به شدت به دنبال ادی است ، می کشد. کارگردانی صحنه مرگ مایک واقعاً خوب است و می توانم بگویم بهترین صحنه اکشن فیلم است.
جایی که حداقل انتظار آن را داریم ، یک گلوله شلیک می شود (بلوغ ناگهان ظاهر می شود؟) و پیشانی مایک شکافته می شود ، این همان لحظه ای است که بلوغ جین در آستانه کامل شدن است: زنی باهوش که برخلاف ضد قهرمان عصبی خود (مایک) ، کمی ترسو است. کشته شد ، فقط در لحظه حساس آن اتفاق می افتد تا هوش عملی قهرمان زن را در برابر عصبی بودن و قلدری قهرمان مرد قرار دهد. شخصیت نجات دهنده جین تکمیل شده است ، و کلی و تری را برای فرار از مرگ با پاول و هری به خانه می برد ، جایی که گفتگوی پایانی پاول با او طرح مضمونی فیلم و فیلمنامه را کامل می کند و داستان را می بندد: “پشت سرت را نگاه کن”.
پشت پر از آثاری از مرگ و اجسادی است که روی زمین افتاده اند و در همان زمان پشت (گذشته) پر از چیزهایی است که جین از شر آنها خلاص شده است. همانطور که فورد قهرمان فیلم از کلبه پدرش به سمت جاده بیرون می رود ، باید بار دیگر جین را با لباس صورتی ابتدای فیلم به یاد بیاوریم تا سفر نسبتاً موفق قهرمان داستان را مرور کنیم.
این مطلب ادامه دارد … .
نظرات کاربران
دیدگاه ها پس از بررسی منتشر خواهند شد.