تکه های یک زن با بازی ونسا کربی مثال خوبی است که نشان می دهد یک فیلم با شروع جذاب در نظر مخاطب بی اهمیت به نظر می رسد.
تکه های یک زن برای اولین بار در جشنواره فیلم ونیز 2020 به نمایش درآمد. در همان جشنواره بسیاری از منتقدان از اجرای ونسا کربی تقدیر کردند و کربی جایزه جام ولپی را برای فیلم از ونیز دریافت کرد. عملکرد ونسا کربی در کنار امتیازات بالای منتقدان جشنواره ، «قطعات زن» را به یکی از جذاب ترین فیلم های سال تبدیل کرد. اما بعد از تماشای فیلم ، من یک نقص اساسی در ساختار آن دیدم ، که احساس می کنم یک بستر عالی برای روشن کردن مسائل مهم است ، که تقریباً در هر فیلمی قابل تعمیم است.
روایت فیلم
من معتقدم یکی از مهمترین مواردی که یک فیلمساز برای روایت دنیای فیلم خود باید همیشه در نظر بگیرد این است که داستان و اهداف شخصیت ها برای مخاطب مهم باشد. من لزوماً در مورد یک فیلم کلاسیک صحبت نمی کنم که به وضوح یک حادثه انگیزنده داشته باشد و این اهمیت را به خوبی نشان دهد. بلکه سازنده فیلم می تواند اساساً با ایجاد فضایی ، با معرفی دقیق کوچکترین انگیزه های شخصیت ها یا حتی با نگاه پوچ به موضوعی ، مخاطب را با دنیای فیلم خود درگیر کند. تأکید می کنم که این همراهی باید در طول فیلم انجام شود ، و نه فقط یک شروع جذاب یا یک میانه دلچسب اما خسته کننده.
انگیزه و هدف
من همچنین معتقدم که در هر مرحله از فیلم ، اگر مخاطب به اهمیت انگیزه و هدف شخصیت ها پی نبرد یا حتی اساساً نتواند انگیزه روشنی را برای هر یک از شخصیت ها تصور کند ، ارتباط آنها با فیلم قطع می شود بلافاصله خاموش این بدان معناست که اگر بازیگر در فیلم خود را به آب و آتش بیندازد ، این احتمالاً برای مخاطبان کم اهمیت خواهد بود.
زیرا در ذهن مخاطب دائما س questionsالاتی از این قبیل وجود دارد: “چرا او چنین رفتاری می کند؟ ، چرا او کاری نمی کند؟ چرا چنین مسئله ای باید برای او اینقدر دردناک باشد؟” او در زندگی خود به دنبال چیست؟ “شکل گرفته است و این س questionsالات در اساسی ترین و اساسی ترین مرحله ارتباط مخاطب با فیلم است. بازیگری خوب ، فیلمبرداری خوب ، موسیقی خوب و … کاملاً در مراحل بعدی این رابطه است و اساساً همه آنها صرفاً به عنوان عناصری هستند که به اتصال مخاطب به فیلم کمک می کنند.
نیت شخصیت ها
موسیقی خوب می تواند به مخاطبی که نیت شخصیت ها را درک کرده و آنها را همراهی می کند ، کمک کند تا این تداوم و سازگاری را با دنیای فیلم حفظ کند. گویی هر یک از تنظیمات دیگر نیز در خدمت حفظ همان تداوم و حتی یک لایه بیشتر به دنیای فیلم است. حتی هماهنگی عالی سایر عناصر فیلم در جایی عالی است که هیچ یک از دیگری برتری ندارند. موسیقی به اندازه فیلمبرداری کمک می کند. یا درباره ویرایش ، به این جمله معروف می رسیم که “ویرایش خوب همان ویرایشی است که اصلاً دیده نمی شود!”.
اکنون با این مقدمه ، به سراغ تحلیل دنیای قطعات زن می رویم. فیلمی که درست بعد از حادثه ابتدایی اش ، به دلیل عدم معرفی دقیق شخصیت های آن (به ویژه شخصیت های زن) ، عملا ما را گیج می کند. برای کسانی که فیلم را ندیده اند ، داستان آن را در یک جمله خلاصه می کنم. مارتا (با بازی ونسا کربی) ، پس از زایمان سخت در خانه ، باید در ادامه زندگی با همسرش آرامش یابد. من توصیه می کنم فیلم را شروع کنید و همچنین از اشتباهات بعدی او یاد بگیرید. ونسا کربی نیز یکی از مهمترین بازیهای سال 2020 است.
بازی شایا لباف
این فیلمساز با یک برنامه ریزی شان (با بازی شایا لباف) را به عنوان یک مرد مسئول در کار خود به تصویر می کشد. بعداً ، او فضای اطراف مارتا را در محل کار نشان می دهد ، اما هیچ شناختی از او کسب نمی شود. درگیری نیز بین آنها و مادر مارتا وجود دارد که متوجه می شویم ، مادر مارتا به آنها نگاه می کند. بعد از این چند عکس ، مستقیماً وارد حادثه ابتدایی فیلم می شویم. جایی که دوربینی در دست اما با لرزش ، مرتب بین مارتا و شان سرگردان است و با آرامش همه چیز را کنترل می کند. ارتعاشات سیال آن از یک نقطه به نقطه دیگر نیز وضعیت آشفته زن و شوهر را به ما می دهد. علاوه بر این ، پرستاری برای زایمان در خانه اضافه می شود.
تأکید بر تمام جزئیات این زایمان و طولانی شدن آن معمولاً دلایل مختلفی را از همان ابتدا به ذهن متبادر می کند. ابتدا فیلمساز می خواهد تمام سختی های زایمان را با جزئیات به تصویر بكشد ، همانطور كه از اسم آن برمی آید ، یعنی تكه های یك زن ، و به تفصیل به مسئله زن بودن می پردازد. دلیل بعدی این است که با تمام جزئیات این حادثه ، احتمالاً ادامه دارد. ما باید روند زایمان را کاملاً رصد کنیم تا بعداً در سکانس های دادگاه یا حتی میزان مراقبت مرد درمورد همسرش در این روند ، برای قضاوت عادلانه آماده شویم.
جزئیات فیلم
کودک پس از تولد می میرد. ما تمام جزئیات را دیده ایم و می دانیم که پرستار تمام تلاش خود را کرده است. در مورد شوهر هم همینطور. طبق اولین برنامه بعد از این حادثه ، جایی که مارتا را می بینیم که محکم در محل کار خود قدم می زند ، که بعد از این حادثه سر کار آمده است ، مهمترین سوالی که به ذهن ما خطور می کند این است: “این زن بعد از این حادثه چه می کند؟” “چگونه او راحت می شود و آن را می پذیرد؟” اما این س alsoال پیش شرط اساسی نیز دارد. کودک چه نقشی در زندگی این زن و مرد داشته است؟ پیشینه این رابطه قبل از بچه دار شدن چه بود؟ دانستن چنین پیش زمینه ای از شخصیت ها در خدمت جدی گرفتن موضوع از ما است.
تقویت رابطه
با فرض اینکه: “رابطه زوجین قبل از بچه دار شدن رو به زوال بود و کودک مهمترین انگیزه برای تقویت این رابطه بود.” اکنون با از دست دادن کودک ، ما بیش از پیش نگران ادامه این رابطه هستیم. “اما ما این کار را می کنیم چنین آگاهی از زمینه رابطه نداریم. ما مستقیماً درگیر یک حادثه هستیم بدون اینکه بدانیم برای هر یک از شخصیت ها چقدر مهم است.
از طرف دیگر ، ما برای ادامه فیلم باید به دنبال یک دلیل باشیم. فیلم از قطعات یک زن پس از مرگ کودک در سکانس اولیه؟ قطعاً فیلمساز باید مسئله مهم تری از مرگ کودک را پیش ما بگذارد. در غیر این صورت ، نتیجه برنامه های مارتا برای دیدن مداوم کودکان خردسال در خیابانی و پشیمانی چیزی جز تأسف برای خرید شخصیت نیست. احتمالاً هیچ کس حاضر نیست فیلمی را تماشا کند که فقط باید برای شخصیت اصلی آن غمگین باشد.
این مطلب ادامه دارد … .
نظرات کاربران
دیدگاه ها پس از بررسی منتشر خواهند شد.