کاجیلیونر با بازی ایوان راشلوود ، گاهی عجول ، نامنظم و حتی ضعیف است. اما طولانی شدن برخی از دقیقه ها باعث می شود که ارزش تماشای برخی از بینندگان را داشته باشد.
کاجیلیونر چنان عملکرد افتضاحی در گیشه داشت که بسیاری از فیلم های مستقل دیگر را لرزاند. این فیلم مستقل فقط در حدود 15 میلیون دلار درآمد جهانی داشت تا از خسارت قابل توجه سازندگان جلوگیری کند. اما به سختی توانست به بیش از 1 میلیون دلار فروش جهانی برسد ، و به استودیوها پی برد که سرمایه گذاری در فیلم هایی که فقط منتقدان از آن هیجان زده بودند ، در زمان سلطنت کرونا / کوید 19 معنایی نداشت.
کاجیلیونر یکی از فیلم هایی است که گمان می رود با گروهی از افراد دیده نشده سر و کار دارد. اما به نظر می رسد این فیلم درصد زیادی از دقیقه های خود تکراری است
امتیاز فیلم
New Mutants با امتیازات بسیار ضعیف 43 ، 5.5 و 34 در Metacritic ، IMD و Raton Tomitoz ، در سراسر جهان 44 میلیون دلار درآمد کسب کرد و کاجیلیونر حتی در Ratan Tomitoz و Metacritic نتوانست به 89 و 78 برسد. نزدیک به 2 میلیون دلار فروش جهانی. درک این واقعیت ترسناک است وقتی به یاد بیاوریم که طبق آمار موجود و با توجه به وضعیت بسیار بد بازارهای سینما ، به ویژه در ایالات متحده ، هیچ فاصله دیوانه واری بین فروش داخلی فیلم های معروف و ناشناخته وجود ندارد.
در نتیجه ، بخش قابل توجهی از شکست کاجیلیونر در گیشه به گردن سازندگان می افتد. به خصوص که کاجیلیونر سومین فیلم بلند سینمایی به کارگردانی میراندا جولای است. این فیلمساز که دومین فیلم بلند سینمایی او را کارگردانی کرد ، “آینده” نیز در جشنواره های فیلم فروش آنچنان ضعیف بود که حتی نتوانست بودجه تولید 1 میلیون دلاری خود را به تهیه کنندگان بازگرداند. آینده شاید یکی از معدود فیلم های میلیون دلاری 10 سال گذشته باشد که به وضوح جای خود را از دست داده است.
فیلم خر پول
مطمئناً کاجیلیونر در دوران قبل از کرونا ، با ضرر کمتر ، به فروش جهانی 8 میلیون دلار رسیده بود. اما همه حقایق فوق نشان می دهد که فیلم و حتی خود فیلمساز در جلب توجه مخاطب دارای مشکلات قابل توجهی هستند و دلیلی برای دیده شدن به او نمی دهند. چرا؟ زیرا به قول معروف هیچ عبارتی وجود ندارد که بتواند عموم مردم را به دیدن کجیلونر دعوت کند.
فقط بعد از نیم دقیقه تماشای کاجیلیونر می فهمید که وقتی کار مورد نظر را تماشا می کنید ، تقریباً از دیدن آن لذت می برید. اما اگر در این بین از فیلم بلند شدید ، دلیلی ندارید که به آن برگردید. در واقع جذابیت قصه گویی اثر همیشه به قدری زیاد است که برای تماشای آن وقت نمی گذارید و در عین حال در چند دقیقه دیگر نیازی به دیدن داستان تا انتها احساس نمی کنید. به خصوص اینکه ما در کاجلیونر با یک داستان کمابیش قابل پیش بینی سر و کار داریم.
به همین دلیل کاجیلیونر فقط توانایی جذب مخاطبی را دارد که به هر دلیلی تصمیم به دیدن آن می گیرد. فیلمنامه نویس هرگز موفق نمی شود موانعی درست در راه کاراکتر برای رسیدن به هدفی خاص ایجاد کند. داستان فیلم او روایتی ناگهانی و شتابزده دارد. بنابراین با دیدن آن به سکانس هایی برمی خورید که ارزش دیدن دارند و در عین حال مسیر رسیدن به این سکانس ها هرگز چندان جذاب نیست.
خلاصه داستان
تماشاگر امروز پس از شنیدن خلاصه داستان آشنایی از خانواده ای که سعی در تأمین هزینه های زندگی خود با کلاهبرداری های بی اهمیت دارد ، به طور غیرقابل کنترل مشتاق دیدن این فیلم نخواهد شد. ما این داستان ها را در انواع مختلف در رسانه های مختلف شنیده ایم و کاجیلیونر حتی برخی از قسمت های عالی Shameless را در برخورد با آنها پوشش نمی دهد.
در وسط ، تنها وزن احساسی فیلم که رابطه بیننده و فیلم را کاملاً مختل نمی کند ، شخصیت Ald Dolio (دالیو پیر) با بازی ایوان ریچل وود است. به زبان ساده تر ، می توان گفت که کاجلیونر فقط یک شخصیت دارد ، آن هم دختری به نام Ald Dolio! شخصیت های دیگر فیلم همه فقط تیپ هایی هستند که کارگردان بازیگران درستی را برای زنده کردن انتخاب کرده است. بنابراین در اینجا فقط انتظار یک بازی ملموس از راشل وود را دارید. زیرا سایر بازیگران تصاویر بسیار ساده و اساسی ارائه می دهند. دقیقاً تصاویری که مخاطب انتظار دارد. به عنوان مثال ، جینا رودریگز در اینجا تقریباً همان Gina Rodriguez است. نه بیشتر و نه کمتر.
شخصیت الد دولیو
الد دولیو که تنها شخصیتی در فیلم است که نام او در ذهن مخاطب باقی خواهد ماند ، همیشه در تبدیل شدن به یک شخصیت رنج دیده و صالح می درخشد. Evan Rachelwood همانطور که در برخی از بهترین قسمت های Westworld دیده ایم ، در اینجا ، در ابتدا ، او در نگاه مخاطب کمی می فروشد. اما به محض اینکه با او وقت می گذرانیم ، ناگهان شخصیت Ald Dollio را با این بازی اغراق آمیز قبول می کنیم.
این فیلم ضمن اینکه از طراحی صحنه کم و کم هزینه برخوردار است ، اما به کمک کادربندی صحیح موفق به ایجاد تعلیق تصویری جذاب چندین بار می شود.
اغراق در شخصیت پردازی راشل وود از شخصیت پردازی شخصیت بیرون می آید و بنابراین با آرامش فرو می نشیند. صدای نسبتاً بلند ، مدل راه رفتن ، جنسیت برخورد با دیگران ، ترس خاموش از جمعیت ، تلاش برای فرار از هر موقعیت ناآشنا و چندین نکته جزئی دیگر در عملکرد او ذوب شده است. خوشبختانه ، در میان تمام عناصر داستانی باورنکردنی کاجیلونر ، آلد دلیو و ایوان راشلود را می توان باور داشت.
لحظه احساسی فیلم
به همین ترتیب ، هرگاه فیلم بتواند لحظه احساسی قدرتمندی بین Ald Dolio و شخصیت های دیگر ایجاد کند ، ارزش کاجیلونر را دارد. به خصوص در سکانس فن آوری سورئال این فیلم که عملاً با صدای درخشان راشل وود داستان را روایت می کند که طی آن مخاطب می خواهد تمام تنهایی و تنهایی این شخصیت را در آغوش بگیرد. هر موقعیت باورنکردنی و عجولانه ای که تأثیر عاطفی قابل توجهی روی الد دولیو بگذارد ، مخاطب را نیز تحت تأثیر قرار می دهد. این را توجه مناسب به شخصیت اصلی و تأثیر بازیگر شماره یک در یک فیلم می نامند.
وقتی صحبت از کارهای اغراق آمیز و غیرقابل توجیهی است که شخصیت های کاجیلیونر انجام می دهند ، بیشتر به این فکر می کنیم که مبالغه آمیز هستند. به عنوان مثال ، در حالی که می توان وجود شخصیتی مانند ملانی و علاقه او به کار افرادی مانند رابرت را باور داشت ، اما میزان درگیری وی در این روند باورنکردنی است. در عین حال ، ما علاقه و دلسوزی عمومی او به الد دولیو را درک می کنیم. اما عشق سوزان که باعث می شود او در سرقت همه چیز خود نقش داشته باشد و خوشحال باشد که دختر کوچک توسط خانواده عوضی دوست دارد ، در هیچ بخشی از فیلم دیده نمی شود.
مادر و پدر آلد دوللیو
همین امر در مورد مادر و پدر آلد دوللیو صدق می کند. مخاطب می فهمد که اصول اخلاقی خاصی را دنبال نمی کند و می تواند رفتار بدی داشته باشد. اما ما هرگز در مدت زمان کوتاهی شخصیتی مانند مادر آلدو دلیو را نخواهیم شناخت که انتظار داشته باشیم وی در رابطه با ملانی کاملاً با رابرت همکاری کند. به نظر می رسد که نویسنده و کارگردان بعضی اوقات بیش از حد به معرفی حداقلی شخصیت ها اعتماد می کنند و معتقدند که بیننده باید پذیرای همه اقدامات ذکر شده این افراد باشد. او آنقدر از داستان خود هیجان زده است که ندانسته موارد متناقضی را به این افراد نسبت می دهد.
اگر رابرت و ترزا آنقدر بد رفتار هستند که با ملانی چنان بد رفتار می کنند که حتی نمی توانند آلد دولیو را “کودک” بنامند ، پایان فیلم معنایی ندارد. چگونه افرادی که چنین کارهایی انجام می دهند و حتی با کلاهبرداری از روی دخترشان بازی می کنند 525 دلار ضرر می کنند تا ثابت کنند که او را تا حدی دوست دارند؟ وقتی دخترشان دیر به خانه می رسد ، این دو به سادگی نگران این هستند که کسی در برنامه ریزی آنها علیه ملانی تداخل ایجاد کند. آیا این تناقضات آشکار را می بینید؟ همه آنها از این واقعیت ناشی می شود که بیشتر اوقات فیلمساز اصلاً از خودش نمی پرسد که آیا من به مخاطب نشان داده ام که شخصیت A توانایی انجام کار را دارد؟
عروسک ها
در نتیجه ، شخصیت ها اغلب در طول فیلم شبیه عروسک ها هستند. هر زمان لازم و به هر طریقی لازم باشد ، در مسیری که کارگردان می خواهد حرکت می کنند. بیننده جدید با خواندن غیرواقعی فیلم نمی تواند این کمبودها را بپوشاند. زیرا اثری مانند کاجیلونر بدون واقع بینی و هیچ تلاشی در نقد اجتماعی زندگی بشر در دنیای واقعی کاملاً بی معنی به نظر می رسد.
کاجیلیونر فیلم با استعداد و بی هدفی نیست. همچنین غیرقابل انکار است که این فیلم در تعدادی از سکانس های خود موفق به ایجاد تنش و برانگیختن احساسات مخاطب شود. شاید به این دلیل که مقاومت در برابر کشش خاص Ald Dollio با طراحی ایوان ریچلود دشوار است.
شخصیت اصلی فیلم
تماشاگری که توانایی همراهی با شخصیت اصلی ، دوست داشتن لحظات احساسی کار و پذیرش کاستی ها و بی منطقی های پی در پی داستان را دارد ، می تواند یک بار از دیدن کاجیلیونر لذت ببرد. فیلم جدید میراندا جولایی می خواهد درد بزرگ شدن از ابتدا تا انتها را در یک موقعیت وحشتناک به تصویر بکشد. بدون انکار وابستگی عاطفی انسان به خانواده. فیلمنامه وی در مورد فرار و ارتباط همزمان ماندن است. آیا فیلم در این زمینه به طور ایده آل تمام حرفه های خود را بازی می کند؟ No. Kajillionaire یک فیلم متوسط است که احتمالاً آرزو دارد یک فیلم عالی باشد.
نظرات کاربران
دیدگاه ها پس از بررسی منتشر خواهند شد.