شب در بهشت ترکیبی شکست خورده از فیلم گانگستری زندگی تلخ و عاشقانه My Sassy Girl است. مهمترین نتیجه فیلم این است که تلفیق این دو ژانر به ظرافت بیشتری نیاز دارد.
زیرگروه گانگستری از اواخر دهه 1990 در سینمای کره جنوبی رواج داشت و محبوبیت خود را تا به امروز از دست نداده است. در طول این سالها ، فیلمهای برجسته بسیاری در این ژانر فرعی ساخته شده است ، که بیشتر آنها رابطه بین رئیس و زیردست را برای ارائه مدلهای اقتصادی کشورشان انتخاب می کنند. سیستم های گانگستری معمولاً استعاره گروه های اقتصادی هستند و همیشه در مورد مفهوم قدرت ، انتقال قدرت و مبارزاتی که بر سر قدرت بوجود می آید صحبت می کنند. مفهوم برادری یکی از مفاهیم جسورانه ای است که در این مدل فیلم ها به آن پرداخته شده است. زیردستان نوعی ارادت به رئیس خود دارند که به راحتی از بین نمی رود ، اما اگر به آنها خیانت شود ، ممکن است علیه رئیس خود بچرخند و این شورش تعادل آن گروه را بر هم می زند. فیلم شب در بهشت متأسفانه مثال خوبی برای ادامه فیلم های گانگستری کره ای نیست. تکه تکه شدن فیلم ضربه سختی به آن وارد کرده است. اگر می خواهید فیلم را ببینید ، بقیه متن را بعد از تماشای فیلم بخوانید.
در ادامه بخش‌هایی از داستان فیلم لو خواهد رفت.
“شب در بهشت” دنیایی از ایده های تحقق نیافته را ارائه می دهد تا در نهایت ما نفهمیم داستان درباره چیست. در ابتدای پارک ، ته گو به پزشک می رود تا در مورد بیماری خواهرش سوال کند و طبیعتاً انتظار می رود که تماشاگران ببینند او در ادامه این بیماری چه نقشی در فیلم ایفا خواهد کرد. دکتر می گوید که اهدای عضو امکان پذیر نیست زیرا بین تای و خواهرش ناسازگاری زیادی وجود دارد. در صحنه بعدی خواهر و دختر پارک در یک تصادف کشته شده و از فیلم حذف می شوند. با مرگ خواهر پارک ، صحنه قبلی عملاً کارکرد خود را از دست می دهد و به صحنه ای زائد تبدیل می شود که تاثیری در درام ندارد.
زیردست‌ها نوعی ارادت به رئیس خود دارند که به این راحتی‌ها از بین نمی‌رود اما اگر خیانت ببینند ممکن است علیه رئیس‌های خود بشورند و همین شورش تعادل آن گروه را بر هم خواهد زد
در صحنه بعدی ، یکی از موضوعات جسورانه در سینمای کره جنوبی خود را نشان می دهد: انتقام. پارک ته به سراغ کسانی می رود که حدس می زنند خواهرش را کشته است ، همه آنها را در استخر به طرز وحشیانه ای می کشد ، و سپس از شهر فرار می کند. باز هم با یک طرح ناقص و گذرا روبرو می شویم. در مقایسه با فیلم های درخشان سینمای کره که تمام انرژی خود را صرف کلمه انتقام کرده اند (کافی است بگویم شیطان را دیدم یا اولدبوی). شب در بهشت گیج است و نمی تواند مخاطب را به سمت موضوعی خاص بکشاند. هر فصل از فیلم شب در بهشت حول موضوعی متفاوت می چرخد که ارتباط چندانی با یکدیگر ندارد. نتیجه این است که فیلم بسیار خسته کننده است.
در فصل بعدی فیلم ، پارک به شهر دیگری می رود تا مدتی مخفی شود. در آنجا با دختری به نام کیم و عمویش آشنا می شود. عملاً در این دوره ، حرکت فیلم متوقف می شود و ریتم فیلم در مقایسه با شروع ماجراجویانه آن کند می شود و بسیار خسته کننده می شود. ارتباط بین کیم و پارک ، که قرار است در این فصل قدرت داشته باشد ، چندان چشمگیر نیست و با وجود صحنه های خنده دار که بین آنها اتفاق می افتد ، تماشاگران زیادی را جذب نمی کند ، زیرا ارتباط صحنه ها و طرح اصلی مشخص نیست. . کیم با ویژگی های منحصر به فرد خود قرار است خود را از زنان مشابه در فیلم های گانگستری متمایز کند و یک شخصیت منحصر به فرد باشد. نوع غلبه بر پارک تا حدودی یادآور دختر خسیس من است. در آن فیلم نیز دختر با جسارت وظایفی را به پسر اختصاص می داد.
این رابطه نسبتاً ویژه زمانی با شکست مواجه می شود که در صحنه نیمه نهایی شخصیت ها کاملاً برعکس آنچه برای انجام آن طراحی شده بودند عمل کنند. آنها ناگهان تبدیل به شخصیت های حرفه ای می شوند که می توانند جان خود را برای شخص دیگری به خطر بیندازند. اگرچه عشق آنها در این مدت شکل نگرفته است. ما فقط صحنه هایی را دیدیم که آنها با هم در سفر بودند و سپس عموی دختر کشته شد. این فصل همچنین به معنی آشنایی دختر و پسر است و پس از آن ارتباط عاطفی بین آنها علاوه بر اینکه با طرح فیلم های گانگستری کره مطابقت ندارد ، دوباره نیمه کاره می ماند و به پایان معنی داری نمی رسد. در واقع بین آغاز فیلم که ماجراهای شخصیت خواهر پارک بدون کارکرد باقی می ماند و ارتباط عاطفی که بین پارک و کیم رخ می دهد تفاوت معناداری وجود ندارد. هر دو فصل بدون نسبت مناسب برای پیشبرد فیلم باقی مانده است. در چنین نقشه ای که شخصیت ها بر اساس مواد لازم در طرح تصمیم گیری نمی کنند ، معمولاً تصمیمات شخصیت ها در دل مخاطب نمی نشیند و معتبر به نظر نمی رسد.
فیلم شب در بهشت دنیایی از ایده‌های به سرانجام نرسیده را پیش چشممان می‌گذارد به طوری که درنهایت متوجه نمی‌شویم قصه درباره‌ی چه چیزی است
صحنه های اکشن فیلم چندان م effectiveثر نیستند زیرا همیشه جنگی نابرابر است. برخی به داخل غرفه پرتاب می شوند و همه مسلح هستند و می خواهند کسی را بکشند. نتیجه چندان غیرقابل پیش بینی نیست. به طور کلی ، شاید مشکل اصلی فیلم نابرابری قدرت بین شخصیت های اصلی و نیروهایی است که به دنبال کشتن آنها هستند. در صحنه ، مارهای کبری از انتها کشته می شوند بدون این که شخصیت های اصلی بتوانند کاری انجام دهند و سعی در انجام این کار داشته باشند. یا وقتی عموی کیم کشته می شود ، کیم به طرز عجیبی تفنگش را بر می دارد و همه را می کشد. صحنه های اکشن بیشتر یادآور فیلم های اغراق آمیز هندی است تا نمونه های خوب سینمای کره.
این مطلب ادامه دارد … .
نظرات کاربران
دیدگاه ها پس از بررسی منتشر خواهند شد.