بیدار داستان آغاز انقراض جهان است و حکایت از انقراضی دارد که ریشه در غریزه انسان دارد. با مرور این فیلم با زومجی همراه باشید.
فیلمهای آخرالزمانی (دیستوپی) این روزها بیشترین ارتباط را با زندگی ما دارند. آثاری که شاید قبلاً به آنها خندیده بودیم و وقوع آنها برای ما بعیدترین اتفاق در زندگی بشر بود. پس از همه گیری جهانی کووید 19 ، مخاطبان سینما در این ناخودآگاه بیشتر از سایر ژانرها آسیب دیدند. فیلمهای ضد اتوپیایی یا آخرالزمانی همیشه اوج بدبینی انسان نسبت به زندگی هستند و از ترس ما از آینده می گویند.
بیدار فیلمی است که انسان را در شرایط غیرعادی قرار می دهد و افق تراژیک را به او می دهد تا جایی که دنیایی پوچ و آشفته را برای آینده مخاطبانش تصور می کند. این فیلم درباره بیداری کلاستروفوبیک است ، بوی تعفن افسارگسیخته ای که آغاز نابودی انسان است.
این اثر از ذهن آشفته ای سرچشمه می گیرد و در این روزهای همه گیر ، سعی می کند یک کابوس دردناک را به مخاطبی تزریق کند که خود برای فردا مملو از رویاهای درهم تنیده است. این اثر ، مانند دیگر آثار این ژانر ، از تهدیدها ، بقا و تلاش افراد برای حفظ نسل بشر صحبت می کند و تاریخ و رویدادهای جایگزین را برای جهانهای فردا آماده می کند. سرانجام ، این دوره امیدی را برای انسان ها باقی می گذارد. اما این امید برای تسکین درد و رنج کافی نیست و فقط نقش داروی آرامبخش ضعیفی را ایفا می کند که اثر موقتی دارد. فیلم بیدار سعی می کند تصویری چالش برانگیز از جهان آخرالزمانی ارائه دهد ، اما این تلاش شکست می خورد و نمی تواند جهان بینی خود را درک کند.
گزیده ای از داستان فیلم در زیر نشان داده شده است
از کار افتادن سیستم خواب ایده‌ی مهیب بسیار جذابی است که ته خطِ خودش، متوقف می‌شود و نمی‌تواند این ابتدای پرزرق‌وبرق را جلوتر ببرد
یک شعله خورشیدی پالس های مغناطیسی مخربی ایجاد می کند که تمام دستگاه های الکترونیکی را خاموش می کند و همچنین وضعیتی را ایجاد می کند که در آن چرخه خواب جهانی از بین می رود. البته این بدان معنا نیست که انسان ها دیگر نیازی به خواب ندارند ، بلکه باید طبق معمول بخوابند. اما به دلیل تداخلی که در جریانهای الکترومغناطیسی ایجاد می شود ، مغز شروع به متورم شدن می کند و غریزه خواب از بین می رود و طولی نمی کشد که انسان حواس پرت و خسته می شود و سناریوی رفتارهای جنون آمیز و وحشیانه انقراض انسان آغاز می شود. .
بر اساس این رویدادها ، مادر (جیل) سعی می کند مکانی امن برای خود و پسر نوجوانش (نوح) و دختر کوچکش (ماتیلدا) پیدا کند زیرا ماتیلدا (آریانا گرینبلات) یکی از معدود افراد خاصی است که هنوز قادر است بخوابد و منقرض شده است او زنده می ماند ، به همین دلیل دانشمندان و مرکز تحقیقات به دنبال کالبد شکافی و آزمایش برای یافتن راه حلی برای بحران هستند.
خرابی سیستم خواب یک ایده وحشتناک است که در انتهای آن متوقف می شود و نمی تواند این شروع درخشان را پیش ببرد. بیدار از ابتدا با عناصر روایی دست و پنجه نرم می کند و سعی می کند محتوا را با کمترین درگیری نمایشی شکل دهد و به حرکت درآورد ، به همین دلیل است که ما نمی توانیم اثری مانند Children Of Men آلفونسو کوار ون ببینیم.
فیلم از فرمول های این ژانر فاصله می گیرد و ویژگی های کمتری از آنها را در بر می گیرد و سعی می کند تا آنجا که ممکن است آنها را به حداقل برساند ، اما این بدان معنا نیست که تلاشی برای ابداع و ابداع ژانر انجام شده است ، اما بیشتر شبیه به یک است یک پیگیری غیرحرفه ای و عجولانه روایت فیلم بسیار ساده و به دور از چالش خاص است و تماشاگران تعارض چندانی با آن ندارند. شاید اگر بیننده امروز این بیماری همه گیر را تجربه نکرده بود ، نمی توانست درک آخرالزمانی از فیلم پیدا کند.
هیج نیروی بشری قوی و پر بن و مایه‌ای در تهدید از قهرمانان برنمی‌آید و آنتاگونیست‌های Awake هم گویا همگی خوابشان برده و از فیلمنامه حذف شده‌اند
ما وارد داستان فیلمی می شویم که در آن مادری (جیل) می خواهد از دخترش (ماتیلدا) محافظت کند و تکنیک های بقا را در دنیایی که قرار است به دوران قبل از تمدن بازگردد ، آموزش می دهد. تا زمانی که او ماتیلدا را از کلیسا و متعصبین مسیحی نجات می دهد ، همه چیز خوب پیش می رود ، یعنی تا شروع مشکل و طرح ، تماشاگران مجبور به دنبال آن هستند ، اما از آنجا ، وقتی خودرویی برای فرار پیدا می کنند ، داستان به آرامی از بین می رود. و هسته مرکزی ناپدید می شود و عملاً فقط یک شروع با پایان نیمه باقی می ماند.
در این بین ، فیلم از دست می رود و ما تنها یک فیلم جاده ای را مشاهده می کنیم که خانواده ها در بزرگراه ها و خیابان ها سرگردان هستند و هیچ رویدادی دراماتیک مربوط به مقصد اتفاق نمی افتد و اساساً هیچ سکانس چالشی برای تماشاگران وجود ندارد. همه اینها باعث می شود قوام انسجام خود را از دست بدهد و مخاطب متعجب شود که پایان داستان می خواهد به کجا برسد و این خانواده سرگردان با چه هدفی دست و پنجه نرم می کنند.
هیچ نیروی انسانی قوی و تهدید آمیزی از قهرمانان بیرون نمی آید و به نظر می رسد آنتاگونیست های بیدار همه به خواب رفته و از فیلمنامه حذف شده اند. در هر اثر یکی از عناصر قدرت برای ادامه داستان و روایت همان نیروها و شخصیت های منفور هستند که در مقابل شخصیت ها و نیروهای خوب ایستاده و قدرت و تنهایی جبهه خوب را نشان می دهند. اگر بخواهیم دقیق باشیم ، هیچ نیرویی در این فیلم وجود ندارد که ما را به هیجان بیاورد و باعث دلسوزی و ترس ما برای قهرمانان فیلم شود. آیا می توان با اطمینان گفت که چه کسی به دنبال ماتیلدا است؟ هیچ کس کاری با ماتیلدا نداشت تا زمانی که او درباره قدرت خوابیدن در ستاد تحقیقات به او گفت. در واقع ، همانطور که گفته شد ، فیلم دشمنان خود را پس از سکانس کلیسا از دست می دهد و فاقد تضاد فعال و هدفمند است.
همین مشکل در شخصیت ها و پیشرفت آنها نمایان می شود. شخصیت (دوج) که از زندان بیرون می آید و در راه با آنها برخورد می کند ، برای ما یک شخصیت ناشناخته باقی می ماند. هنگام تماشای فیلم ، تماشاگران منتظر می مانند تا آدرس یا زندگینامه هدفمند و دراماتیک خود را فاش کند ، اما او همچنان یک شخصیت سایه دار باقی می ماند و حتی یک شخصیت عمومی نیز به دست نمی آورد. تنها چیزی که می دانیم این است که او برقکار زندان است و جایی برای رفتن دارد. خیر ، و کارگردان از او یک شخصیت همراه برای نجات آخرین بازمانده احتمالی ساخته است.
در این سبک فیلم ، شخصیت هایی مانند دوج (شامیر اندرسون) معمولاً زمینه ای قوی برای بیان یک شخصیت اصلی دارند که به مخاطبانش هیجان زیادی می بخشد ، اما او داستانی برای خود در Awake ندارد و ما نمی دانیم چرا او مانند بقیه افراد دیوانه نیست و می خواهد فقط بقایای نژاد بشر بتوانند کمک کنند ، اگر پاسخ این س questionsالات واضح بود ، نمایشنامه دارای اصالت جسورانه ای با لایه های عمیق بود.
برایان (فین جونز) ، که در ابتدای فیلم به کمک جیل (جینا رودریگز) در کلیسا آمده بود ، نقش خود را بدون سرنوشت و هدف ریشه کن پایان می دهد و این پایان هیچ ربطی به نوآوری در شخصیت پردازی مدرن ندارد. ، اما بیشتر شبیه یک شخصیت مبتدی است. . در سکانسی از فیلم ، وقتی این شخصیت به همراه جیل و نوح وارد خانه می شوند (لوسیوس هویوس) فکر می کنند که او نامزد مادرش است ، برای تماشاگران و کل درام گره ای ایجاد می شود و تماشاگران با خود می گویند: “وای ، ما یک سفر آخرالزمانی هیجان انگیز را خواهیم دید زیرا در آغاز انقراض ، ما شاهد شکل گیری گسترش عاطفی دو نفر هستیم و در این میان ، پارادوکس های قدرتمندی را در قلب روایت اصلی خواهیم دید ، اما توهم برای بیننده ، زیرا با مرگ برایان توسط پلیس در کلیسا ، یکی دیگر از موارد امیدوار کننده می تواند حرکت دست باشد و درام در حالت ثابت خود تا پایان ادامه دارد.
Awake «بیدار» تنها خانواده‌ای مستاصل و نگران را نشان می‌دهد که نمی‌دانند دقیقا باید چه استراتژیکی را پیش ببرند و هر قسمتی از قصه حکمی جداگانه برای خود دارد
این مطلب ادامه دارد … .
نظرات کاربران
دیدگاه ها پس از بررسی منتشر خواهند شد.