یادآوری تاریخی و ماندگار جان فورد از قانون گذاران در عصر تمدن. برای عبور از غرب وحشی به چه کسی مدیون بودید؟ فیلم “مردی که آزادی را کشته است” قهرمانان را در سایه نشان می دهد.
قطاری که همیشه نمونه تمدن در فیلم های وسترن بوده است ، وارد شینبون می شود. دود سیاه آن مقدمه ای غم انگیز برای مکانی غم انگیز است. سالهاست که خبری از شورشیان در غرب وحشی نیست و شینبون به لطف احداث راه آهن رونق گرفته است. بسیاری از مغازه ها و دبیرستان ها تأسیس شده است. اما چرا دیگر آن اشتیاق قدیمی در اینجا رایج نیست؟ چرا وقتی سناتور رنسام (با بازی جیمز استوارت) و همسرش هالی (ورا مایلز) وارد شینبون می شوند ، هیچکس آنطور که باید از دستیابی به تمدن و دموکراسی خوشحال نمی شود و دائماً غم و اندوه قدیمی را به خاطر می آورد؟
فورد ، که فیلم را در سال 1962 درست در اواسط جنگ سرد ساخت ، به خوبی یادآوری می کند که آیا ایده آل ما برای عبور از غرب وحشی امروز در نظر گرفته شده است. آیا در این بین برخی از همسالان خود را فراموش نکرده ایم؟ یا مسائلی مانند شرکت در جنگ ویتنام محصول همان دموکراسی و رای اکثریت است؟
برای این تلنگری ، فورد سناتور رنسم را به عنوان نماینده سناتورهای عصر تمدن که زمانی در سایه قهرمانان غرب وحشی بودند ، احضار می کند تا به خوبی به آنها یادآوری کند که امروز مدیون موقعیت آنها هستند. خوب بدانید چه کسانی سوار بر آنها شده بودند تا پرچم دموکراسی و حاکمیت قانون را برافراشته کنند؟
قهرمان مردی که لیبرتی والانس را کشت تام دانافین است. نماینده همه مردم فراموش شده ، پس از گذار از غرب وحشی. در ابتدای فیلم ، همه دور تابوت او جمع می شوند تا به نوعی وجدان خود را آرام کنند. با این ترتیب ، فورد با آداب خاصی به معرفی گذشته تام دانافین می پردازد ، به نحوی که ما ، مخاطبان ، می توانیم با یک فلش بک برای کشف گذشته او سفر کنیم. بنابراین بیایید یکبار دیگر داستان سرای تمدن را مرور کنیم. باشد که آن را به خوبی به خاطر بسپاریم.
در ادامه جزییات بیشتری از داستان فیلم فاش می‌شود
فورد، سناتور رنسام را به عنوان نماینده سناتورهای عصر تمدن که روزگاری در سایه قهرمان‌های غرب وحشی بودند احضار می‌کند، تا خوب به آنها یادآوری کند که موقعیت امروزشان را مدیون چه کسانی هستند؟
حقوق ، کتاب های حقوقی ، دعوت به گفتگو با یکدیگر و همه عناصر تمدن سلاح هایی هستند که سناتور رنسم با آنها امید زیادی دارد که شهر را به سمت تمدن و به دور از وحشی گری سوق دهد. اما جان فورد ، در اولین موقعیتی که از گذشته به ما نشان می دهد و از رویارویی Ransem با Liberty Valance ، به بحث بر علیه ما خاتمه می دهد. والنس کتاب های رنسم را پاره کرد و او را شلاق زد. اینجا غرب وحشی است.
ما به تدریج متقاعد می شویم که سلاح های تمدن هرگز نمی توانند Liberty Valance را رام کنند. یا شاید ، به عبارت دیگر ، این ابزارها به تنهایی چیزی برای آنها ایجاد نمی کنند. بنابراین ، ما باید به سیاست دانافین نیز توجه کنیم. کسی که به نظر می رسد زبان غرب وحشی را به خوبی می داند. جان وین که به عنوان قهرمان نمادین دنیای غرب شناخته می شود ، از فیلمی به فیلم دیگر سفر می کند تا همیشه احساس کند که برای شکست وحشیان غرب وحشی نیاز به حضور در آنجا دارد. کسی که معتقد است فقط اسلحه می تواند پاسخ دندان شکنی را به والانس بدهد.
این جمله کمی بعد در یکی از بهترین صحنه های فیلم به خوبی اثبات شده است. جایی که لیبرتی به رستوران می آید و رنسام را زمین می زند. در حال حاضر در یک میانسرا دقیق جان فورد ، می توانید مثلث قهرمان ، قانون و شورشی را ببینید. قانون بین این دو ناامید کننده است. آزادی بالاتر از Ransam قرار دارد که روی زمین انداخته شده است. اما تام دانافین در سایه رانسام ایستاده و روبروی والنس ایستاده است. برای ترساندن والانس ، تام به اسلحه ای اشاره می کند که پمپئو از پشت به سمت آن نشانه رفته است. حالا والنس رام شده و قائله در خواب است.
پس از این سکانس ، رنسم تلاش برای روی آوردن به قانون را رها نمی کند ، اما به درک جدیدی رسیده است. او به خوبی می داند که بدون تام ، او اصلاً نمی تواند تمدن ایجاد کند. اقدامات او ، مانند برپایی کلاس های سوادآموزی ، تشویق روزنامه نگار شینبون به کار مثر و یادآوری کلانتر ترسو و ناامید از اصول قانون ، همگی با امنیتی که تام ایجاد کرده است امکان پذیر است. همان تامی که هر چند وقت یکبار برای تمرین تیراندازی به خارج از شهر می رود.
این مطلب ادامه دارد … .
نظرات کاربران
دیدگاه ها پس از بررسی منتشر خواهند شد.