نقد فیلم Palmer – پالمر

پالمر با بازی جاستین تیمبرلیک حرف جدیدی برای گفتن ندارد اما در حال تبدیل شدن به یكی از الهام بخش ترین فیلمهای سالهای اخیر است.

پالمر روایتی آشنا دارد. ادی پالمر در دوران جوانی و دانشگاه ستاره فوتبال آمریکایی بود ، اما یک حادثه منجر به سرقت وی و سپس زندانی شدن وی شد و او اکنون پس از گذشت چندین سال به زندگی برگشت و مادربزرگش زندگی جدیدی را آغاز کرد. فیلم پالمر از ابتدا نشان می دهد که قرار نیست روایتی متفاوت و متفاوت را نشان دهد و حتی چنین چیزی را به بیننده نوید نمی دهد. ادی پالمر که چیزهای زیادی از دوران زندان آموخته است ،

به دنبال فرصتی برای شروع دوباره است و این شانس پسری است که مادرش معتاد به مواد مخدر است و اغلب با ویویان ، مادربزرگ پالمر زندگی می کند. حال س mainال اصلی این است که آیا پالمر ، آخرین فیلم پخش جریانی اپل تی وی پلاس ، علی رغم پیروی از کلیشه ها ، توانسته است به اثری قابل قبول و تماشایی تبدیل شود یا فقط به یک فیلم تکراری و خسته کننده تبدیل شده است.

پالمر

همانطور که گفتم ، پالمر از ابتدا تا انتها یک فیلم کاملاً قابل پیش بینی است ، فیلمی که می توانید فراز و نشیب های آن را پیش بینی کنید و حتی در انتها نیز یک کار کاملاً قابل پیش بینی است ، اما کاملاً آگاهانه به نظر می رسد قابل پیش بینی و کلیشه ای باشد. . کارگردان فیشر استیونز و نویسنده پالمر چریل گوئررو ظاهراً از توانایی خود آگاه بودند و با این حساب آنها تصمیم گرفتند که سنگ بزرگی را بلند نکنند و در عوض فیلمی را ارائه دهند که با توانایی آنها مطابقت داشته باشد و نتیجه آن شد که پالمر بوده است.

کلیشه و تکرار یک فیلم همیشه چیز مثبتی نیست ، اما در اینجا ما با فیلمی طرف هستیم که علی رغم اینکه قابل پیش بینی است ، به اثری تبدیل شده است که می تواند بیننده را از ابتدا تا انتها دنبال کند و به یک فیلم دلپذیر و دلگرم کننده تبدیل شود. . و این همان چیزی است که پالمر را در اندازه خود به یک فیلم خوب تبدیل کرده است ، اگرچه حرف جدیدی برای گفتن ندارد اما می تواند به یک فیلم آخر هفته دلچسب تبدیل شود تا اوقات فراغت خانواده یا دوستان را پر کند.

توانایی زیاد

بنابراین با فیلمی طرف هستیم که قرار نیست فراتر از توانایی سازندگانش باشد ، که شاید چیز خوبی به نظر نرسد ، اما در عوض این یک فیلم قابل مشاهده است که حتی می تواند در مورد محتوای آن و رابطه پالمر صحبت کند و سام . اگر فیلم آهسته شروع شود ، اما از آنجایی که در طول دقایق فیلم پالمر و سام را می بینیم ، فیلم پیشرفت می کند و بسیار بهتر می شود و نقطه قوت فیلم همین رابطه ساده اما دلپذیر و دلگرم کننده است که ممکن است همیشه بدون Not حاشیه ای است ، اما به همان اندازه که سم بر تغییرات شخصیتی پالمر تأثیر می گذارد ، پالمر بر خود سام نیز تأثیر می گذارد.

این تغییرات ممکن است در نگاه اول زیاد به نظر نرسد ، اما پالمر به شخصیتی مسئولیت پذیر تبدیل می شود که اکنون تصمیم می گیرد جای خالی پدر یا برادرش را برای سام پر کند تا از رفتار عجیب خود در جامعه خجالت نکشد و بتواند مسیر درست زندگی و زندگی را طی کند. در واقع او اکنون یک هدف درست دارد.

نقش های اصلی

نقش جاستین تیمبرلیک و رایدر آلن در نقش های اصلی یکی از دلایل موفقیت پالمر است. تیمبرلیک شاید بازی بی عیب و نقصی ارائه ندهد ، اما او توانست به خوبی از عهده نقش پالمر برآید و نمایش قابل قبولی را ارائه دهد و شخصیت پالمر را برای بیننده باورپذیرتر سازد. نکته دیگر در مورد بازی تیمبرلیک شاید فاصله بین شخصیتی که در واقع دارد و شخصیت پالمر است که باعث می شود عملکرد وی در طول فیلم بسیار بهتر از حد انتظار باشد.

در کنار تیمبرلیک ، نباید عملکرد درخشان رایدر آلن ، بازیگر نقش سام در پالمر را از دست بدهیم. آلن نه تنها باید نقش یک کودک مهربان ، خوش قلب و تنها را بازی می کرد ، بلکه باید در مقایسه با سایر افراد هم سن و سال خود که می توانستند این نقش را به خوبی و حتی بهتر بازی کنند ، نقش کودکی با رفتار غیر معمول را بازی کند. بیش از حد انتظار شخصیت سام نه تنها در طول فیلم به یک شخصیت دوست داشتنی تبدیل می شود ، بلکه او بازی قدرتمند رایدر را نیز می بیند که باعث می شود شخصیت سام بهتر به تصویر کشیده شود.

شخصیت های فیلم

اما در طول فیلم شخصیت های دیگری مانند مگی ، شلی یا ویویان را نیز می بینیم که شاید ویویان سومین شخصیت درخشان فیلم با بازی جان اسکیب باشد ، اما در پایان او حضور کوتاهی در حوادث پالمر یا مگی و رابطه پالمر دارد به عنوان باید باشد و شاید در طول فیلم. این شکل نمی گیرد و شخصیت مگی آنطور که انتظار داریم مورد خطاب قرار نمی گیرد

و حضور او صرفاً شخصیتی است که قرار است به پالمر در حفظ سام کمک کند و در آخر ممکن است ما رابطه عاشقانه آنها باشیم که دارای پتانسیل زیادی برای مقابله با این مسئله است فیلم تمرکز می کند او خیلی در این زمینه صحبت نمی کند و نمی خواهد زیاد روی رابطه پالمر و سام تمرکز کند و این قسمت از فیلم بیشتر شبیه یک جمله برای پر کردن زمان فیلم به نظر می رسد و متاسفانه پتانسیل های آن به درستی استفاده نمی شوند شلی ، به عنوان یک مادر غیرمسئول ، بیشتر نقش شخصیتی دارد که فقط به پیشبرد داستان کمک می کند ،

اما نقش جونو تمپل در نقش شلی ، نکته مثبت دیگری است که اگر وقت یا فضای بیشتری در اختیار ما قرار بگیرد ، ممکن است حتی نتایج بهتری را شاهد باشیم. .

این مطلب ادامه دارد … .